Nihat Gülle Şiirleri - Şair Nihat Gülle

Bilirim senden bana olmaz yar ey füsunkar
Bakarken o gül bakışlara kalmaz ihtiyar
Sevdan ile yandı benliğim oldum hüzünkar
Sevseydin bir lahza bende olurdum bahtiyar

Bilirim sevdan iflah etmez ey zülfüyar

Bazıları içerisinde kurumuş bir gül yaprağı taşırdı
Kimi çabuk gel özledim anlamında ucunu yakardı
Kimi karanfil kimi parfüm gül kokardı
Ne güzeldi gül şiir ve sevda kokan mektuplar

Rengarenk olurdu ah o ölümsüz aşk mektupları

Hakkım yok seni sevmeye bahar gözlüm
Henüz gözlerinde çocuksu arzular yanar senin
Hayat dolusun; oysa ben biteviye yorgun ve bitkin
Her sevgi içimde bir yaradır,sana kıyamam gülüm

Hakkım yok seni sevmeye canım,gülüm biriciğim

Bu gecede yazılır kaderimiz
Kabul edilir her bir dileğimiz
Esenlik ve huzur verir Rabbimiz
Hak rızası namaza haz verelim

Sende hürmet et dostum bu geceye

Yakın göğü kandillerle süsledin
Binbir çiçek açtırıp yürekleri besledin
Mor dağları ovalara yasladın
Hangi nimetine şükredelim Rabbim

Binbir yemiş verdi güzel bağların

Alimler sohbet için toplanmış asırlık bir çınarın altında
Bir garip yaklaşmış otuzbeş kırk yaşlarında
Alim Olmak için inançla yatmış tüm gece havuzun dibinde
İnancı gereği on iki ilim verilmiş bir gecede kendisine

Atını sürünce bir bey bir gencin üzerine çamur sıçratmış

Hatıralar ormanına düştü dün gece yolum
Nereye hangi yöne baktıysam sen vardın
Şaşırdım iki uçurumun kıyısında sağım solum
Nereye dönsem nereye atlasam sen vardın

Nihat Gülle

Gönlünü gün edeni sevmez bu sevda
İster hep onu üzeni tuhaf bir eda
Seslen uzaklara duyulur seda
Hatırla sevgili ne çok sevmiştim seni

Daha dün ayrıldık,özledinmi sende can
Ben her uyanışımda yanımda seni aradım
Bulamayınca hıçkırıklarla ağladım şiirlerde can
Yastığımın üstünde bir tel saçını sevip okşadım

Hayal hayal eridim anılarda,seni çok özledim can

Hayat-ı cavidanı şeyhi kamilden sual ettim;
Ölmeden önce ölmektir deyince intikal ettim.
La EDRİ

Sonsuz hayat,insan oğlunun hiç değişmeyen özlemi,hayali ve arzusudur.Bu özlem,insanın doğasında fıtratında vardır. Zira,sonsuzluk aleminden gelen ruh,o alemin özlemiyle yanar durur.Ruhun yüceliklere aşık olması,
Alemlerin Rabbi olan Allah Teala’nın ona kendi ruhundan üflemesinden kaynaklanır.