“YALNIZIZ” başlıklı yazınız beni çok etkiledi.” diye başlıyor, okurum mektubuna ve devam ediyor:
“.... Kırsal kesimden gelmedim. Hep kalabalık şehirlerde yaşadım. Çevrem dar denilemez. Maddi bir sorunum da yok. Kırk yaşı aştım, elliye dayandım. Bu zamana kadar çok geniş ilgi alanlarım oldu. Ama hiçbir alana saplanıp kalmadım. Şimdi de okumaktan başka saplantım yok. Bazen bu saplantıma da kendi kendime kızıyorum. “-Oku oku, ne olacak. Dünyada hep okumak için mi geldim” diye. Ama kitapların dışında bir şeye sarıldığımda, eninde-sonunda hüsrana uğruyorum.
Bir arkadaş... Bir kitap kadar ömrü olmuyor maalesef. Ben arkadaşlığı çocukluğumdaki gibi sanıyordum. İşim icabı çok gezdiğimden, yıllardır uzun süreli bir arkadaşlık kuramamış, arkadaşlık ettiğim yıllar lisede noktalanmıştı. O tatlı anıları şimdi uzatmak istedim ama, arkadaşlık kavramı, dostluk kavramı kişilerde farklılık kazanmış. Cömert davransan enayi, tutumlu davransan cimri olarak arkandan konuşuluyor. Değerlendirme hep maddeye göre yapılıyor. Kafa ve kalbini tatmin etmek için bir çift kelebek gibi ele uzanıyorsun; o elin tekini tuttuğunda diğeri cüzdanına uzanıyor. Dostluk, aşk... Hüsran...
Bir bahçe hazırlıyorum. Ellerim kabarıyor bel yaparken. Gübreliyor, çimlendiriyorum. Nadide çiçekler dikiyorum. Her sabah erkenden suluyorum. İlaçlıyorum. Gelip-geçen hayran hayran bakıyor. Ya da ben öyle sanıyorum. Bir sabah uyanıyorum bir çiçeğim, diğer sabah uyanıyorum bir gül ağıcım yerinden sökülüp götürülmüş ya da koparılmış. Mutlu olmak ve çevremi mutlu etmek için hazırladığım bu bahçeden dolayı mutsuz oluyorum...
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Yüreğinize sağlık bende o yalnızlar
Gurubuna girmek istiyorum
Aynı olaylar benide başıma geldi
Yazlıkta evimizin bahçesime güller ağaçlar
Dikiyorum cennet gibi
Seneye gidiyorum yerinde yeller esiyor
Borç veriyorum geri almıyorum
Üstelik kötü kişi oluyorum
kime canım diyorsam o bir an önce
Canın çıksın diyor ne bu insanlıkmı
Arkadaşlık dostlukmu anlıyamamadım
Antolojide de tanımadığım ruh hastaları
Bana hakaret dolu mesajlar yazıyor
Bu insanlara ne oldu yada insan değiller
yeri değil ki yazayım
kaleminize sağlık
ZerrinTAYFUR
Yazınız beni çok etkiledi.
Evet neden hep yalnız kalıyoruz...
Ölüm mü sebeb ayrılığa, ihmal mi sebeb...
Bence her iki durumda da fiziksel olarak bir yalnızlık
vardır. İnsan ruhen yalnız değildir.
Bence en iyi olan arkadaşlıkta insanın kendisiyle
yaptığı arkadaşlıktır.
Kaleminizi kutlar saygılar sunarım...
Evet değerli dost, yazıyı sonuna kadar okudum ve lise hocalarımın: 'en güzel arkadaşlıklar, lise sıralarında ve bu yıllarda kurulur' dediklerini anımsadım yaşlar süzülürken şakaklarımdan...Ondan sonra oluşan arkadaşlıklar belki yine fena değildi ama iş yaşamında -ne arkadaş, ne de dost- bu kavramlardan söz etmek doğru olmaz çünkü çıkar ilişkileri yumak yumak büyürken gerçek arkadaşlık ve içten dostluklar çözülen bir ip yığını olmakta...Kimse aramamalı bence özünü yüreğinde taşıyan değerli dostu....binde bir...
'Ve ben, yalnızlar topluluğunu seviyorum'
Bu cümleniz harikaydı. Tüm konuyu özetlemiş çünkü yalnızlıklar topluluğunun en iyi dostları kitaplardır ki, okuyan insandan da pek zarar gelmez diye düşünüyorum ama bunu derken de korkuyorum...
Sitemlerinizde haklısınız. Anlayışınızı (kendi adıma) beklerken başarı, sağlık ve içten dilediğiniz tüm güzelliklerin sizin olmasını temenni ediyorum..Mutlu kalın, iyilik bulun...
TEMAS ETTİĞİNİZ HUSUS ÇOK ÖNEMLİ...BU DENLİ FARKLILAŞMIŞ VE ÖZ DEĞERLERİNDEN UZAKLAŞMIŞ BİR TOPLULUK HALİNA GELDİK...BUNA RAĞMEN AYAKTA KALABİLİYORSAK, BİRİLERİ VAR BİRİLERİ BİR ŞEYLER VAR VATAN GİBİ , BAYRAK GİBİ,ŞÜKÜR GİBİ,YETİNMEK GİBİ...ÇOK GÜZEL İŞLEMİŞSİNİZ BU KONUYU DOSTUM...TEBRİK EDİYOR SAYGILAR SUNUYORUM.VELİ SAVAŞ
dediginiz gibi üstadım köşenize sıgmaz, bir küllükte horoz cok olursa oranın sabahıda gec olur,,
selam ve dua ile..
DUYARLI YÜREĞİNİZLE HEP VAR OLUN SAYGI VE SEVGİLERİMLE SİZİ SELAMLARIM .... MSN MAİL ADRESİM PAYLAŞMAK İSTERSENİZ [email protected]
Bir vesile ile sayfanıza geldim..yazınızı okuduktan sonra dedimki ''şair çok haklı''..Farklılıklar zenginliğimiz olacakken husumete ve kıskançlığa yol açıyor..NEDENİNİ DE SİZ ÇOK GÜZEL AÇIKLAMIŞSINIZ..ELİNİZE YÜREĞİNİZE SAĞLIK..
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta