Nevzat Dağlı Şiirleri - Şair Nevzat Dağlı

Çanakkale’de biz, Galiçya’da biz,
Mustafa Kemal’in askerleriyiz.
Kurtuluş Savaşı vermiş ülkeyiz,
Mustafa Kemal’in askerleriyiz.

Samsun’a giderken yanında vardık,

Yalnız çıkmıştım gurbete,
Özlem gözde tüte tüte.
Bundan sonra gitmez öte;
İki çocuk, bir de hanım,
Geliyorum Karaman’ım.

Canlanıyor çocukluğum gözümde,
Babamın sert duruşunu unutmam;
Suç işlesem bir şey yanar yüzümde,
Bana tokat vuruşunu unutmam.

Babam besmeleyle evden çıkardı,

İnsanlıktan nasipsiz malum eşşoğlu eşek,
Beşeri köprüleri yaktırdı bu hergele.
Serseri mayın oldu, sandılar deli fişek,
Benzinlikte kıvılcım çaktırdı bu hergele.

Babası anırırdı geçmişte soldan soldan,

Bu devlet çok cömerttir, suçluyu da bağışlar,
Kova doldurmaya bak kesilmeden yağışlar.
Sen devleti soymazsan, devlet seni söğüşler,
Vergi kaçır, vurgun yap, sanma sakın laf gelir,
Sen suç işle çekinme, nasıl olsa af gelir.

Ortam cadı kazanı, kaynıyor fokur fokur,
Düzenbaz tezgâhında hergün tuzaklar dokur.
Cahiller meydanlarda ãlime meydan okur,
Palavra pek yakışır atmasını bilene,
Ağlanacak bu hale helal olsun gülene.

Atatürk’ün ilkeleri hedefte,
Azarak saldıran önde gidiyor.
Eski değer yoktur imalı lafta,
Yazarak saldıran önde gidiyor.

Devir döneklerin, gün uğursuzun,

Demokrasi geldi, değmeyin bize,
Başardık sonunda güldük hamdolsun.
Zorluk çıkardılar işlerimize,
Ne çekindik ne de yıldık hamdolsun.

İktidar örtüsü kusuru örttü,

Hasreti vuslatla birlikte kardım,
Gönlümü yollara, kentlere sardım.
Ya sevdiğim geldi, ya da ben vardım,
Bana üç şehirden ibaret dünya,
Bir Ankara, bir Karaman, bir Konya.

Hortumcu iş başında, her damlayı emiyor,
Helal, haram ne varsa midesine gömüyor.
Yasaları çiğnerken bana mısın demiyor;
Hemen çirkefleşiyor biraz düşünce dara,
Bas bas bas bağırıyor: Tencere dibin kara.