Çiçekçi kadının rüzgarda dans ediyor uzun çiçekli eteği
Karanfil kokuları lodosun kollarında
Gören yok beni
Usulca sokulup çalabilirim eteğinin desenindeki karanfilleri
Şimdi dilsizler arya söylüyor
Körlerin elinde fırça
Sesine ihtiyacım yok duymak için seni
De ki seneler sonrasında bile malum
Tanımak değil bu
Sıkıntılı bir tekrarın bıkkınlığı
Vazgeçtin çok önce
Ben kapasam da gözlerimi
Daldırıyor ellerini bakışıma,
Çekip çıkarılacak ne kaldıysa,
Bilmediğimi mi biliyor aksim?
Düşen gölgeler,
İlle de düşer tenimden
Ve anlam içte durduğu kadar.
Feride Özmat'a
Adaların birinde uyanacak bir kadın
Gözlüğü kadar kolay bulabilecek mi gülüşünü
Şiirlerini giyip aranacak mı
Kaybolanın ne olduğunu bilemeden
Hiçbir yoldan dönülmez
Attığın her adımda aşınan kendine dair bildiklerin
Dökülür imkansızlıklar
Dönüşür akis kıvrımlarında dolaşan anlamlar
O kadar soyunulur ki
Çıplaklıktan öte yaralayana gerek kalmaz
Tüm gizleri cebime doldurdum
Yollar kalmaya yetmez
Şimdi kısalan ama gölgesini üzerimden çekmeyen gecelerin
Başında duruyorum
Uzun rüyalardan dönüyorum
Yorgunluğu taşımaktan bu kambur
Sayılar fısıldaşıyor:
'Dönmüş gördünüz mü? '
Dönüp soruyorum gölgeme yine kim ölmüş;
Anlamdan çok tını,
Müzikleri farklılaştıran aynı notalar,
Herkes boy sırasına,
Gecenin yüzünde öteki
Vurulmuş, nedenler dik kafalı
Yeşil göz siyah haleler
İsyan ki beklemez kapımın ardında
Üstüme kapattığım tek yönlü aynalar
Aryalar sesin sonsuz yolculuğunda
Yağmur yağıyor kapat gözlerini odam,
Hiçbir damla diğerine benzemiyor,
Hepsi yenik yerçekimine;
Ağlıyor gökyüzlüm,
Yüzüm düşüyor aklıma,
Kaybetti hükmünü zaman bende,
Tenin sınırlarınca ve daimliğince var olan olacaklar,
Silinmiş yitmiş bulutlar,
Bir bakışın dilsizliği kadar bile değil.
Bir yerlere varmak için değildi belki ömürler,
Öksüzdük kovulmuştuk,
En kötüsü olmayandan bile.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!