Nereden Nereye...? Şiiri - Ulvi Ziya

Anadolu'nun Türkleri
Ve devşirilmiş; müslüman
Olmuş Osmanlı erleri...
Başlarında ulu hâkan...

Ovaları bürüdüler
Tekbirlerle yürüdüler
Mertçe öldü,öldürdüler...
Hepsi,fert fert bir kahraman...

Kimi yayan kimi atla
Dağlar aştılar inatla
Asırlar geçti cihatla
Kahredildi karşı koyan...

Adâlet dâvâsı gütmek
Dünyâyı müslüman etmek
Rabbın adını yüceltmek
Küfüre vermemek aman...

İ'lâ-yı Kelimetu'llah
İçin çok canlar verdiler...
Yardım etti yüce Allah
Surları yere serdiler
Beldeleri sardı duman...

Gâyeleri çok yüceydi
Nice krallar baş eğdi
Nûrsuz kalplere nûr değdi
Birlik oldukları zaman...

Medenî ve mert idiler
Düşmanlarını yendiler
Mağluplar,barbar dediler...
İnandı onlara uyan...

Kalplerde merhamet,îmân
Varken; bu çirkin söz,yalan...
Haraç verdi uygun bulan
Koyu kâfir oldu talan...

Barbar olsa bırakmazdı
Başka dinden hiç kimseyi
Göz yaşlarına bakmazdı
Yok ederdi kiliseyi
Onda idi hüküm,fermân...

İnanarak,isteyerek
Çoğu müslüman oldular
Hakîkî din bu diyerek
Sağlam inancı buldular
Rahmet devri oldu zaman...

Baş eğenler hep kurtuldu
Engizisyon unutuldu
Selâmet yolu tutuldu
Bilir târihi okuyan...

Çok ağıt söyler bu vezin
Gerileme devri hazin
İçindedir bir çıkmazın
Çevresi kurttur,uluyan...

Her nâmert millet pusuda
Boğmak ister kanlı suda
Yöneticiler uykuda
Pîrdir; yorulup,soluyan...

Sık sık kalktı kara kazan...
Memleketi yaktı azan...
Orduda,sivilde isyan...
Gayrımüslimlerde tuğyan...
Halka dedirdi el-emân...

Kalkındırmayı unuttu
Herkes ayrı bir yol tuttu
Vaadler edip uyuttu
Azaldı yurdu koruyan...

Ha üç asır ha bir anlık
Nerede o kahramanlık?
Altı yüzyıl süren hanlık
Zebun oldu; çöktü,uyan...

Kurduk yeni bir devleti;
TÜRKİYE CUMHURİYETİ
Îmân ve ilim:kuvveti...
Geliştirsin sevgi duyan...