Nerdeyim Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Soruyorlar bir de nerdeyim.
Belki de ölümcül bir sevinçteyim,
sesim tanınmaz bir çocuk sesi.
C. Süreyya

Gene omuzladım suskuyu
çıktım yola.
Ama, nerdeyim....?

Önümde çamurlar
dizboyu, solmamış
bir çiçek özlemindeyim.
Öyle uzun bir yol,
yürüyorum, ama
nerdeyim...?
Işıklar ormanından
kara çamlar arasından
selvilerle, gökyüzüyle
sarmaş dolaş, küçük
bir bahçe buldum;
içinde beyaz güller açan.
Tamam deyip duracakken,
kayboldu hepsi birden.
Soramadan güllere nasıl
dayandılar bunca zaman,
solmadan.

Başladığı yerden sessizliğin,
ezgiler yayıldı. Kaldım,
bitimsiz sorularla yeniden.
Ne uzun yol,
yürüyorum, yürüyorum.
Ama, nerdeyim.

1977