I.
öncesinde
ne putlar kırmış
nice ismailler tanrılar kurban etmiş ne bedel ödemiştim
ödemiş de öyle balmumu kesilmiştim son öldürülüşüm olacaktı
Tevrat yedim Tevrat giyindim kan ter içinde yazları
İncil söyledim dört mevsim
bir yabanıl şaraptı
bir o kadar mahrem
kişiye özel mezmurlarım
kanatsız ve tırnaksız
şeffaf gece böcekleri getirir tasından hummalı pınarların
/saat mutlaka birdir/
tutuşur ıssız ve kimsesiz odalarım
içtikçe yanar
yandıkça uyanır
uyandıkça yanarım
bu son mürekkebi şiirin
söz bitti
tükendi romanlarım
en trajik çağrı
en kutsal ibraniceyi
çarmıhta kullandım
bir kanlı ırmakta boğuldum
kirli çomaklarla ittiler
kıyıya vuran
kıyıya yalvaran cesedimi
ön safta anne bellediklerim
anam-babam-kavim-kardaşım ellerinde birer kirli değnek
ittiler kıyıya vuran
kıyıya yalvaran cesedimi
II.
uçurumdan mı düştüm
bu vuhuş kaynayan çukura
hangi lifim hangi kurdun ağzında
kalbimin siyaha çalan moru yalnız sızıyor granit kayalar arasinda
beni sabırlı bulacaklarını söylemiştim ummadıkları kadar uysaldım
şahidler olsaydı diyordum yalnız nedense sık sık
şahidler de nerde kaldı
nerde kaldı bu şahidler diyordum
beni öldürdüklerinde şahidim yoktu
şurda bir garib ölmüş
kimse demesin diye
benden bir “şey”
bırakmadılar geriye
umduğum
yalnız umduğum gibi olmasın diye
/ne sandalye ne sehpa gördüm/
darpsız ölümü ibda ettiler
ben öldürülürken şahidim yoktu
gösterdiğim tüm uysallığa elverirliğime
verdiğim muciz imkanıma rağmen
bana bir şahidi çok gördüler
beni öldürürlerken şahidim yoktu
ama gene de
çok aramışlardı
kan ter içindeydiler üstelik çok da haklılardı
imkansızı yakalamışlardı
‘ağlarsa anam ağlar’sız
bir bendim çünkü
bir kanlı ırmakta boğuldum
kirli sopalarla ittiler
kıyıya vuran
kıyıya yalvaran cesedimi
Kayıt Tarihi : 17.10.2013 21:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne gurbet bekler sılayı. Nede çöller bir damlayı. Mecnun beklemez leylayı. Seni beklediğim kadar.
Ne mazlum bekler günyüzü. Nede annesi bir öksüzü. Sağır beklemez bir sözü. Seni beklediğim kadar.
Ne zafer bekler ödülü. Nede bülbül kızıl gülü. Dua beklemez bir ölü. Seni beklediğim kadar.
Gelmesende olur gayrı. Suret insan aslı ayrı.Ömrü şersin yok bir hayrı. Viran ettin beni gayrı. Gelme artık neye yarar.
Varlığın bir yalan imiş. Koynumdaki yılan imiş. Üstad boşa söylememiş. Gelme artık neye yarar...
SALİH KORKMAZ'IN (SURET-İ İNSAN adlı şiir kitabından)
Özenle yaratılmış tek canlının yüreğinde kimlerin ve nasıl ölüm korkusu yaratıldığına, insan duygusunun insanlık varolduğu günden buyana nsıl sömürüldüğüne tanıklık eden başarılı bir çalışma. N'olur insan özgür kalsın artık!.. Tümden nasıl gelinmişse tüme varım için insana verilmiş olan sınırsız düşünme gücü yeterlidir ve tüm insanlar hiç bir ayrım yapılmaksızın kutsaldır. Servgilerimle.
calinir kreman.. calinir sutun
sut deyip.. bugday ununa su kor.. soya sutu katip.. musteriyi oyalar..
bol bol gida boyasi koyup.. gozlerini boyalar..
yaliyan yalar..
ben yalamam..
necese salamam dilimi..
bu dondurmadan.. daha saglikli.. dogal bir portakal.. mandalin dilimi..
karilerim bagislasinlar.. muellifini su an hatirliyamadim.. gedeosuz.. dogal urun.. istiyen bir sairin.. talebini karsilar.. bu tabii naturel yuzde yuz dogal calismayi kutlarim.. secki sebeb mutesekkirem.. saygilar..
TÜM YORUMLAR (7)