Nehir Şiiri - Deniz Eren

Uzakta çok uzaklarda bir nehir akardı
Değdiği her yer sularının
Dokunduğu her bir çiçek hayat dolu
Beslediği tüm hayat yemyeşil

Uzaktan severdim nehri
Ve nehrin suyundan beslenen her şeyi
Her bir dalı, her bir çiçeği

Derken nehir yaklaştı
Benim de dokundu dallarıma
İçime doldurdu tüm enerjisini
Tüm güzelliği ile sevdi beni
Benim onu sevdiğim gibi sevdi

Bir vakit o bana
Ben ona hayran yaşadık
Bir an kadar kısa
Bir ömür kadar uzun

Derken günlerden bir gün nehir
Karar verdi artık akmamaya
Bu son nokta dedi daha ileri gitmeyeceğim.
Sonra birden suları çekildi benim bile gövdemden
Enerjisini çekti elimden ettiğimden
Daha tam yeşermeden dallarım
Çiçek açmadan açtırmadan
Nehir bıraktı beni

Daha bir gün bile olmadı
Suyunu keseli bedenimden
Şimdiden kurudu dallarım
Ne gücüm var yeni dallar yeşertmeye
Ne de bir çiçek açmak istiyorum

Ama sanmayın nehir aynı kaldı
Vazgeçtiği o andan beri benden
Ne o eski maviliği var
Ne de eski coşkusu sularının