Seni canımın içinden çok korudum,
Kalbimin tam ortasına tahtını kurdum.
Tek lafına bu şehri tutuştururdum,
Neden bıraktın beni, neden bıraktın?
Hislerim senden şikayetçi oldu,
Gözlerim gittiğin için aktı sel oldu.
Canım bile benden davacı oldu,
Neden yaktın beni, neden yaktın?
Sensizlik boğazıma düğümlendi,
İçerdeki feryadım hiç dinmedi.
Kırılan hayallerim içimi deldi, deşti,
Neden kırdın beni, neden kırdın?
Yokluğun dağ gibi yıkıldı üzerime,
Giderken bakmadın son kez gözlerime.
Sen ne bakıyorsun ki zaten sözlerime,
Neden yıktın beni, neden yıktın?
Şimdi neyler bu can sen olmadan,
Tez gel, suladığımız çiçek solmadan.
Kalbim daha fazla sıkışıp zorlanmadan,
Neden gittin beni, neden ittin?
Şimdi gittin, dönmeyecek misin?
Beni hiç merak etmeyecek misin?
Sen bu kadar acımasız, kalpsiz misin?
Neden gelmiyorsun, neden beni üzüyorsun?
Hasretinle dağladın yüreğimi,
Dönmeyerek harcadın beni.
Seven sevdiğine uzunca küsermiş mi?
Neden sıktın canımı, neden sıktın?
Kayıt Tarihi : 31.1.2025 22:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anlatıcı, sevdiğine tüm kalbiyle bağlanmış, onu hayatının merkezine koymuş; fakat karşılık bulamamış ve terk edilmiş. Her dizede hem hasret, hem sitem, hem de içsel bir sorgulama ön plana çıkıyor: “Neden bıraktın beni?” sorusu sürekli tekrar ederek, hem kalbin acısını hem de anlam arayışını ortaya koyuyor. Kısaca, şiir sevilen birinin yokluğuyla baş başa kalmış bir yüreğin, hem acı çekişini hem de sevgiye dair direnişini tasvir ediyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!