sensizliğimden vuruldum sevgili
kimsesizliğimden
o yüzden
canım yanar da
akmaz kanım
iliklerine kadar
fukaralığı yaşatmana
çirkinlikleri solutmana
sokakta yatanlarına
bedenini satanlara
köprülerinde canına kıyanlara
dayanamadı çiçekler
soğuğun baskısına
kuşatmasına
boyunları büküldü
yalnızlıklarında
ve dondular sonunda
yıldızların aydınlattığı
yalpalamadan yürüyenlerle
yerde sürünenlerin selamlaştığı
boş masanın olmadığı
hükümetlerin kurulup, yıkıldığı
gürültülü müzik
belki gelirsin diye
ayrılmaz yüreğim
bir mesaide
bir nöbette
sabahlara kadar
yıllarca
sene seksen üçte
darbe günlerinin derinliğinde
seni sevdiğimi
ilk kez söyleyebildiğimde
bana bir yıl hayır dedin
şimdi olsa bekler miydim?
ben ne diyeyim
bu faşist
bu ahlaksız
bu eşitsiz düzene
diyeceğim odur ki
biraz çaba
aylardır bekliyordun
işte geldi Nisan
mutlu oluyor mu sanki insan
yukarı baksan kan
aşağı baksan revan
etrafımız viran
çıkıyorsa raydan sevdam
rayları onarırım
devriliyorsa
kendimde ararım
Ağustos 2014
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!