Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Hiradan doğdu, güneşin.
Cihanda yok, tek bir eşin.
Müjde cümleye gelişin.
Ya Muhammed, Can Muhammed.
Derdime derman Muhammed.

Bakıp ta gördüğüm, canımsın benim,
Kölen bile olsam, yanındır yerim.
Sensiz yaşayamam, ölür giderim.
Yaşam pınarımsın her şeyim benim.

İnan ki bu sözler, gelir özümden,

Gelen gider görmezmisin?
Kabrin hazır girmezmisin?
Son gömleğin yakasızdır,
Beğenmeyip giymezmisin?

Aldanma yalan dünyaya,

Hasretim sanadır dost, yerini kimse tutmaz!
İnsanım diyen varlık, seni bir an unutmaz.

Her yerde his edilen, her şeyde yansıyansın,
Her zerrede mührün var, her yerde numayansın.

Güvenme kendine, hesap gününde,
Eritip süzgeçten, süzerler bir gün.

Burada gaflete, düşüp övünme,
Ötede tozunu, alırlar bir gün.

Her gün biter.
Her gelen gider.
Her doğan ölüp Rabbine döner.

Hiçbir şeye bitmeyecek nazarıyla bakma.
Hiçbir derdi ilanihaye seninle kalacak sanma.

Anlamam dünyanın bu hali nedir,
Hayat bir komedi, her şey hiledir,
Akıl idrak etmez, bir bilmecedir,
Çözüm ne olacak, bilen varmıdır? .

Düşe kalka giden, zorlu bir kervan,

Sabır ve Kanaat!
Musibet ile ilk yüz yüze gelindiğinde;
takınılan tavır, gösterilen metanet, olaya müspet bakış,
makul karşılayış, itidalli davranışın adıdır.

Sonrası ise sabır değil,

Soruyorsun yolculuk nereye,
Herkes geldiği yere dönerken sen nereye gittiğini sanıyorsun.

Herkesin gittiği yerden başka bir yere gitme şansın varmı? .
Evet, gidiş herkesin gittiği yer olan senin geldiğin yere dönüşündür.

Zaman bozuk derler buna inanmam.
Kuyruklu bir yalan aldanıp kanmam.

Bozulan sadece, insandır derim.
Bunu bilirim ben bunu söylerim.