Hani çöktüğünde karanlık, o bombardıman var ya.
Sanki “kalk da insanlığın ahvalini yaz” der insana.
Dokunmak istersin rahmetine inceden inceye.
Ne mümkün, ümmetin perişan hali dururken zihninde.
Çok bekledim bu kıyılarda o umduğum molayı.
Bütün şehir uyudu, bir ben adımladım burayı.
Dost tuttum kendime kapkara suları ve Ay’ı.
Bir bütün olmuştuk, başımda toplamıştım fırtınaları.
Devam edip gitti, değişmedi hiç, her gece aynı hava.
Gençlik hayalleri diyeceksin ama değil.
Ne ilgisi var gençlikle ideal ve istikbalin.
Toprağa gömüp üzerini kapatınca idealin.
Sadece tasavvurumda kalınca istikbalin.
Masaldan ibaret olduğunu artık anladım.
Demek yokmuş insanın kendisi için istikbal.
Hani tutuşmuş bir kömür için için yanar ya.
Hani peygamber kalben Allah’a bağlıydı ya.
Hani bülbül, gül olmayınca feryat eder ya.
O da bağlıydı yanıyordu, hep feryat ediyordu.
Kararsızlık üzüyordu onu, böyle ümitle beklerken.
Avrupa Birliği denen Haçlı ittifakına,
İlk müracaat edenler, sordular mı halka?
Ahmet görünümlü Hans olur musun diye?
Brenda olur musun, sordular mı Ayşe’ye?
Heyhat! Bir hilkat garibesi,bir ucube bu.
Doğrusu şüpheye düşüyorum Rabbim.
Titriyor bedenim,aslında bir çeşit korku.
Yine tıkanıyor nefesim,yine daralıyor kalbim.
Hani diyorum,Rabbimin bütün işleri güzeldir ya.
Neden? Anlamıyorum bir türlü, hep böyle.
Her şeye yeniden başlamak kaderim midir?
Neden? Sonuna kadar gidilmiyor hiçbir şeyde?
Hep yolun ortasında başa dönüş, gereklimidir?
Bir emekleme, bir sürünmenin ardından yürümek,
Bırak gitme üstüne yerinde kalsın.
Kim bilir? Daha nelere gebedir yarınların.
Sen gittikçe o kaçıyor,yeter kovalamaca.
Biraz tevekkül,elbette sahibi vardır yarınların.
Ne fark ediyor sanki? Onca sıkıntıdan başka.
Onlar mı? Evet, onlar yaşamayı bilmediler.
Lakin yaşadıklarını sanıp, sadece eğlendiler.
Bir kavram kargaşası içinde eriyip, gittiler.
Şimdi mi? Şairlere konu oldular, yazıldı hep şiirler.
Nasiplerini alamadılar hayattan bir lahza.
O içindeki boşluk seni bedbaht eden.
O demirden kafes beynini çevreleyen.
O kopmayan zincir bileklerinde kenetlenen.
O kapkara nokta bakışlarını kilitleyen.
Doldur artık,biraz faniliği düşün,yeter.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!