Necdet Balcı Şiirleri - Şair Necdet Balcı

insanız
bazen karanlığın
arkasını görecek kadar
keskindir beyazımız
bazen gözlerdeki
ışığı göremeyiz

insanız
bazen karanlığın
arkasını görecek kadar
keskindir beyazımız
bazen gözlerdeki
ışığı göremeyiz

ne alışkanlıkmış sevmek
ufaladı götürdü zaman ayları
yalnızlık gemileri düşlerin
pencere aralığı kadar uyanmadı

hüzne boğulan saatlerini
al topla
böl bütün zamanlarına
elde bir kalmayacak

yasaklanan umutlarını

nasıl olsa bu güneşi
sileceksin kapımdan
yağlı elleriyle
bir çocuk gibi
iz bırakarak

geceni beklemediğim anında
çırılçıplak kalbin uzanıyor
gözlerime sıralanmış ölüm
bıçaklar saplıyor rüyalarıma

burda artık kalamam
yeni yangınlar arayacağım
külün soğuğuna dayanamam

ne vakit yalnızsa gönlüm
beraber yaşarız seninle

sen olmasan
ellerim çot gözlerim kör
sabah hiç gelmeyecekti

sen sevmesen
yüreğim küt dilim ahraz

önce deniz vardı
sonra bulutlar
önce rüzgar vardı
sonra dalgalar

sonra rüzgar yoktu

bir ses...
aniden kışkırtır
şiirin kervanını
ipler gerilir
gerilir renkler