NEBİYE BEYİTLER
Hiçbir kimse veremiyor, tebessümle gülüşünü
Özledi gönlüm ey nebim, sen saadet güneşini
Ne kadar kötülük varsa, hepsi seninle savuldu
Hıra’dan yükselen nurla, kör cehaletler kovuldu
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var