Ne Uzundur Gece Şiiri - Salvatore Quasimodo

Ne uzundur gece, ay pespembe ve yeşil

haykırdığında portakal çiçekleri arasından

çaldığında bir kapıyı, Tanrı’nın sevgilisi sanki,

çiy yanığı: “Aç, sevgili aç! ”

Ibleolar’dan, Madonie tepelerinden rüzgâr

kırık dökük ilahiler, ağıtlar söküp getiriyor

davullarına mağaraların eski, sabırağacı kadar,

haydut gözü kadar. Ve Büyükayı

bırakmıyor hâlâ seni ve titretiyor

tepelerde yanan yedi uyarı ateşini,

bırakmıyor seni gümbürtüsü de kıpkızıl

Arap ve Haçlı arabalarının,

belki yalnızlık, hatta bir söyleşme

yıldızlı hayvanlarla, atla, köpekle,

kurbağayla ve düşgören gitarlarıyla

ağustos böceklerinin akşam vakti.

Çeviri: Egemen Berköz