Ne dersin? Şiiri - Vedat Korun

Sakladı gece,
Karanlığının damarlarındaki kırmızısını.
Kıskandı ufkunun kızılını,geliyor kötü haberi.
Kesildi sevgi ananın sütü.
Emzirmiyor artık aşk pınarları,
Kuruttu sevda denizlerini.
Yorgun düştü latif bedeni.
Nefretle muhabbetin kan davasından.
Uyandık ki.!
Dalıp gittiğimiz mavi suların rüyasından.
Koca tuzlu çölün ortasında kala kalmışız.
Tükenmiş sevgilerin ağır tonozuna bağlanmışız bir kere.
Terk edilmiş umutların şamandırasına çivilenmiş mahkümuz.
Sönmüş artık kaderimizin güneşi de.
Isıtmıyor yalnızlığımızı.
Kurudu sevgi denizi bozkıra döndü.
Yürek vuruntularımız yavaşladı.
Acı tuzuna yan yatmışız çöl denizinin.
Birbirine yaslanmış iki çürümüş tekne.
İki yaşlı sevgiliyiz şimdi sevgiyi yaşayamamış.
Yeter artık.!
Vurun,vurulası tonozun inleyen taşlarına.
Kırın esaretin şamandırasına bağlı paslı zincirleri.
Ne çektiysek bu yürekten çektik.
Bırakalım onları da bozkırın cehennemine.
Biraz da onlar yansın.
Gel ey sevgilim.!
Çıkalım bu ıssız çöllerden.
Kurtulalım âşüfte mavinin vefâsızlığından.
Yüreksiz!
Yürüyelim el, ele,
Ta ki buluncaya dek kalbe benzer bir çift yeşil yaprağı,
Koyalım onun yerine.
Biraz da yaşayalım yeşilin sevgisini,
Ne dersin…?

06-12-2007.