Ruhumun mevsimi güz, aylardan Kasım ve bütün yazın yeşilliğinden bitap düşüp sararmış yapraklarından hallice.
Savrulan yapraklar ne çok benziyorsunuz bana
Bak işte o düşüp ezilen benim sevgimdi.
Şu hoyratça uçuşanlar hayallerim...
Peki ya o, bütün yaz güneşinde suyunda güç bulduğu ama artık kurumuş dalında fırtınalara kafa tutan yaprak benim umudum.
Güzün ilk esintisinde kendini bırakmış o yorgun yaprak benim kalbimdi.
Kurumuş rengi epeyce koyu dokunduğunda toz olup uçanlar hislerimdi.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta