Nazmi Öner Şiirleri - Şair Nazmi Öner

Dışarda korkuyla kolkola yalnızlık
Sanki bir kim, durup bakar yanlarında
Sesleri gelir geceden, silik, buğulu
Seçemediğim, belirsiz, bilinmedik
Ne köpek sesine benzer, ne de Poyraz uğultusu

Şimdi daha çok içiyorum akşamları.
İstemiyorum hiçbir şeyin
Başlangıcında olmayı.
Alıp götürsünler istiyorum artık sabahları
İstemiyorum güneşi, aydınlığı, umutları
Şimdi daha çok içiyorum akşamları.

S82

CİNSELLİK
VE YÜLENT’İN ERKEKLİĞİ

l.

l.
Önce bademler çiçek açtı
Arkasından ağaçlar yaprak çıkardı
Mayıs bitti, bahar geçti
Kış çakılı kaldı.

Öyle olaylar vardır ki hayatımızda
Yaşanan bir an bile olsa
Saniyelerle sınırlı da kalsa
Onlar unutulmaz asla

Unutulsa fotoğraflarda yüzler

Erzurum’un yolları, ikidir iki
Ramazan’ım çıkmış da yola, gelir mi ki?
Daha on beşindeydi, yaktı kalbimi
Dağlar yol verir mi, yolu bilir mi ki?

Geldi ölüm haberi/ Uğurladığım yerde

PANKREAS

(Öğretmen Havva Okumuş’un anısına)

Varlığının farkında bile değildim
Pankreas, düne kadar senin

Saklayabilir misin güzelliğini
Gözlerini perdelemekle
Bakmasını bilen göz görmez mi
Dudaklarındaki tebessümde
Gözlerinin şavkı vururken yüzüne

MASALLARA SAKLANSAN

Zümrüd-ü anka olsan
Bir gün uçsan yüreğimden
Ve varsan, saklansan
Bin bir gece masallarına

NİSAN’DA

Bulutlar salkımlaşıp
Tepelerden aşağı sarksa
Erikler çiçek açsa
Sigaram sönse dudaklarımda