Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Ağlatma hastayım kal biraz burda
Bende biraz kalp var ritim bozuktur
Gidersen gizlice git bana deme
Arkadan bakarsam tez unuturum

Küserim ilk başta bedua etmem

Aradı gözlerim ben seni burda
Sen uzakta kaldın gelsen burdayım
Tek kaldım burada doğarmı güneş
Soğuk düştü ben burada üşürüm

Sen olsan belki güneş doğacak

Son defa öp beni sen gidiyorsun
Kalsın o öpücük bende hatıra
Ben sana bıraktım kalsı çocuklar
Her gün benim için öp çocukları

Ararım her hafta unutmam ki sizleri

Sivas bak yanıyor yolar kesilmiş
İnsanlık bu değil kimlerdi yakan
Bakarak yananı ilk defa gördüm
İnsanlık bumudur insan diyorlar

Yandı o insanlar sevinenler vardı

Ben zaten küsmüşüm zor olur gülmek
Geçmesi gerekir aklımdakı dediyin
Utanıyorum o kapıyı açarsam birdaha
Silemem ki dediğin sözlerini unutmam

Harcanmış emek var silinmez ki biranda

Ben sana şarkı yazdım sen adını koysayıdın
Adını koymadım ki beni sen çoktan sildin
Geçti güzel günlerim onlar bana ayıtmış
Ağladım ben boş yere sana feda etmişim

Otuz yılda ne kaldı sağlık giti kuru can

Öylesine tutku varki içim de
Kimsenin gücü yetmez çıkarsın
Herşeyim alındı tek siz varsınız
Çıkarsam alırlar içimde kalsın

Her günüm burada sizinle geçer

Ben kendimi sana nasıl anlatım
Tanıdığım biri beni mahfeti ya
Yola çıktım gelmediki benimle
Boşuna bunca yıl nasıl sevmişim

İmzalar atılmış yük var üstümde

Pişman olmadımki sevdisem sevdim
Sevdisem söylerim kimseden korkmam
En büyük kazancım sevgidir benim
Alamaz hiç kimse bu sevgi benim

Sevdinmi severim elimde deyil

Yas tutum yılarca kim sordu beni
Ölüü gibi dolaşıyordum kim sordu
Sesime ses veren hiç kims yoktu
Ölü saydınız halen ben yaşıyorum

Kim haklı bilmem ki suçlu benmiyim