Nasırlarım Aşkıma Engel

ezilmişim
hayat ezmiş beni
buğday misali
değirmen taşının altında
beyaz un olana kadar...

pişmişim
hayat pişirmiş beni
hamur misali
fırından yeni çıkmış
ekmek olana kadar...

şimdi mi?
nasırlarımla aşkımı birleştiremiyorum
yaşım çocukluğuma uzak
sevincim kederime ortak
ve kalbimin en derininde

onu oradan çıkarmak
yürek ister...

sevdiğim
gücün varsa
çıkar neşemi
bu umutsuz tutsaklıktan
dünyaya
yoksa bu can
bedenimden ayrılmaya
dünden razı...