Nasıl Üzüleceksin Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Kimbilir nasıl üzüleceksin
Pencerelerde beklerken
Yollardan bir türlü görünmeyişime,
Şu eşikten bir daha giremeyişime
Kimbilir nasıl üzüleceksin,
Beni bulamayışına açtığın kapılar ardında,
Sokaktan getirdiğim üç-beş şey elimde
Ve daha kapıyı açar-açmaz
Adın dilimde.

Sesim bir daha gelmeyecek odalardan
Veya becerebildiğim kadarıyla şarkılarım,
Ne aramızda günün olaylarını konuşacağız,
Ne dolunaya bakacağız balkonlardan,
Ne gözlerin görecek iskemlemde oturduğumu,
Ne adımseslerimi kulakların duyacak,
Birikip birikip duracak gözyaşların gözlerinde,
Damlayacak.

Bakacaksın ki;
Yok olup gitmişim tek bir an içinde,
Eriyip tükenmişim sis gibi, duman gibi,
Bakacaksın ki;
Artık aş-ekmek beklemiyorum masalarda,
Ne divanlarda yatıp uzanmışım, ne salonda,
Çaya, kitaba, sigaraya gereksinmez olmuşum,
Ne sana sesleniyor, ne de bir şey istiyorum,
İşte sanki kalmışım biryerlerde
Gelemiyorum.

(BİR ŞARKI SÖYLE BANA İsimli Serbest Şiirler 'inden > 19-20/100)