Nasıl Bir Kurguyum Şiiri - Kasım Kobakçı

Nasıl bir kurguyum hayalinde?
Mürekkebi tükenmiş, bir divit ucu...
Okunmadan rafa kaldırılmış, cildi solgun bir taslak...
*
Henüz matbaa kokusu sinmemiş,
Kayıp bir heceyim...
Kendini anlatmak için, nice baskılara,
Muhtaç kalan...
Sahipsiz, başıboş ve kafiyesiz...
*
Hangi öyküyüm ben, senin lügatında?
Ayak basılmamış, bir dipnot...
Tozlara ve güvelere terk edilmiş...
*
Ben bir virgül tanesiyim, senin romanında...
Milyonlarca harfin gürültüsünde,
Sana anlam katmaktır gayem...
Cümleye girsem de,
Gözden kaçacak olmanın ağırlığını,
Yüklenmek zorunda kalacağım.
*
Sen benim başyapıtımsın,
Parnassus'un zirvesindeki,
Lirik vadilerde.
En zorlu sınavım ise, kendi paragraflarım,
Öyle ki imla hatalarını, devrik tümceleri,
Okunmaz kılan...
*
Nedir vasfım, senin edebiyatında?
Sonunu, kimsenin merak etmediği,
Yarım kalmış, bir deneme...
Kendi mürekkebinde boğulan...
*
Sen ve ben,
Aynı cildin içinde, bu kadar bitişik,
Bu kadar ayrı.
Manana eriştiğimi sandığım sayfalarda,
Kendi kurgumdan kopuyorum.
*
Nasıl bir metinim kütüphanende?
Hiçliğin sessiz anlatıcısı...
Kendi betimlemelerindeki sürgünde...