1/:
Kışlada bir küçük asker
Meşe odunu yakar sobada.
Nar gibi kebap yapar.
Zarfına doldurur kestane.
Uzun ve ıslak ıslak yalar,
Bin bir özenle kapatır ağzını,
Sonra ona sorar, buna sorar:
'Nerde postane? ' diye
'Postane nerede? ' diye.
2/:
Küçük asker çakar çakmağı.
Özlem ile mektubunun ucunu yakar.
Sonra birden gelir aklına,
Oturur yakıcı güneş altına,
Mektubun alt ucuna
Teker yapar, tekerleme yuvarlar:
'Kestane kebap...' diye
'Acele cevap...' diye
'Yemesi sevap...' diye.
Kayıt Tarihi : 6.3.2006 17:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!