Naime Özeren Şiirleri - Şair Naime Özeren

GÜCÜM YETMİYOR



Gözlerin düşüyor önce gönlüme
Sevdayla bakışın sevecen, derin

Geçti ömrüm, nevbahârım, soldu güller dembedem,
Nerdesin ey nazlı cânâ, nerdesin âh
Güldehen?
Râzıyım ben yokluğundan, hâtırandan
silmesen

Sakın yanılıp da güle öykünme
Geçicidir onca alım ve işve
Bilsen ne çok canlar yaktı o kısacık ömründe
Uslanmayan dikenleriyle…

Renk katmaya çalışma pahalı buketlere

Gülkurusu akşamlar
Veda ederken güne
Usulca yerleşirsin
Toz pembe düşlerime…
*
Gözlerimde fer olsan

Güllere bahsetme aşktan, sevdadan
Aslı’ ya, Leyla’ ya, Züleyha’ ya sor
Sorma vefasıza, yansan aşkından
Yanan yürekleri gel de bana sor…

GÜLLERİN NAZI

Dağların başına sis erken çöker
Yârinden ayrılan gözyaşı döker
Güllerin nazını bülbüller çeker

Ne zaman aklıma düşsen
Kuşlar havalanırdı yüreğimden
Her biri sana doğru yönelen
Göç yollarında tükettiler ömrü
Menzile eremeden
Göremedin...

GARİP NEY DERDİN NE FERYAT EDERSİN?


Garip ney, derdin ne feryat edersin?
İçinde ummanlar çağlatan mı var?
Bazen de ses vermez yaşın gizlersin

GARİP YÜREĞİM

Söndü tüm ışıklar, yanmıyor artık
Bu sevda ülkesi zifir karanlık
Yıkıldı duvarlar bir bir üstüme
Kalkamam, kollarım kanadım kırık…

Kaybolan yıllarıma
Seni sordum geçende
“Anımsamıyor” dedi
“Unutmuş ismini de…”

Canı sağ olsun dedim