Arzularımın önüne çektim duvar.
Güzelim duygularıma verdim zarar.
Düşünüp bir hesap yaptım, şaştım kaldım;
Eyvah! ne yazık artık, çok günü geçmiş,
Kendime asla ödenmez borçlarım var.
Güzel insan kardeşlerim!
Arkadaşlarım, dostlarım, eşlerim!
Sizler benim elim, kolum.
Pembe, yeşil umudum.
Gece ay, yıldızlarım,
Gündüz güneşlerim!
Keşfetmeye gerek mi var
Gökteki şu yıldızları
Biz hele atalım üstümüzdeki
Alacalı renkleri yaldızları
Bu gece dert neyime
Dokunmayın keyfime
Kanat taktı kalbime
Uçuruyor İstanbul.
Gizemini soyundu
Kimse olmadı kendinden.
O, sen, ben.
Çıkmayız aynı ustanın elinden.
Anlamak kolayken;
Birbirimizin dilinden, halinden.
Bu isyan, şu kavgalar neden?
Düş, hayâlle avunarak, yarınlara bel bağladık
Oysa; ömür bir gel gitmiş, nâfile gülüp ağladık
Her geçen yıl çarptı, vurdu, günler geçti ağla inle..
Arzulara yazık oldu, eremedik bir emele.
Sanki; daha dündü, biz de umut yüklü, genç, güzeldik..
Gönülleri sardı bahar neş’esi
Heyecan veriyor kuşların sesi.
Canlandı tüm doğa, mevsim ilkbahar
Yürek dar geliyor, taştı duygular.
Nereye kadar sürer gider
Sanki kalsa da bir iz
Zaman ne olsa siler
Kim hangi şey bitimsiz?
Her beşer kalmayı diler
Coşkulu umutların tatlı hayâl ve düşü
Ruhlara huzur verir yeşil mavi cümbüşü
Denizin ormanların en şâhâne gülüşü
Şu cennet Marmaris’de, şu cennet Marmaris’de.
Ne hoştur sabah akşam kokar günlük tütsüsü
Mavi gözler, deniz derya
Yeşil gözler, umut hülya
Kahverengi, efsunludur
Siyah gözler, gizli dünya..
Gözün bir de elası var
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!