Korkarım diyemem nicedir sözü
Nereye baktımsa, cananın yüzü
Tek onu görüyor açık can gözü
Ne ırak, ne gayrı varımın özü.
Isıtır gönlümü aşkının közü.
Bana, bin kere desen de:
Unut beni, artık unut.
Hayır, unutamıyorum canım!
Sensiz nefessiz kaldım,
Dondu kanım.
Sakın, besleme kalbinde kin
Tüm sevgilerin özüne in
Ruhun kalsın saf, yürek pak, dinç
Kendi değerin sen, kendin biç.
Laf etme olur olmaz şeyi
İstanbul’un şu kızları
Yakışır eda, nazları
Sesleri bülbül nağmesi,
Çaldırır susmuş sazları.
Bir kuğu gibi yürürler
Akşamları kıpkızıl gün batarken ufukta
Rüzgârlarla sallanan dal gibiyim boşlukta
Yaralarım deşilir ıstırabım dorukta
Hasretin acısını şu kalbime gir de gör.
Sevgililer el ele dolaşırken sahilde
Kıbrıs’ım ey Kıbrıs’ım! benim yavru vatanım.
Kavuşmamız pek yakın, kuvvetlidir imanım.
Dalgalanıp semada, şahlanıyor bayrağım.
Akdeniz’e bak, coşar kaynaşır.
Sana hep bizden, sevgiler taşır.
Söyleyiniz hiç yaşar mı:
Deryadan çöle atılan balık?
Gerçek dostlarım olmasa,
Kalırdım ben de boynu bükük,
Kolu, kanadı kırık.
Duygularım coşaraktan
Düştüm yola koşaraktan
Dağlar taşlar aşaraktan
Geldim sana, aç kapını.
Gökte yıldız seçerekten
Gözümde yok, hiç de olmadı;
Ne saray, ne han.
Ne köşk, ne hamam.
Artık umurumda da değil
Nasılsa öylede, böyle de
Rab’bim verince hüküm
Sırtımda günah yüküm
Neyse kâr zarar
Hesap vermek var
Huzuruna çıkıp
Başım önümde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!