Uzun sayılabilecek bir hayatım, ve süregelen bir mutsuzluk sahibiyim.
O kadar çok kıskandığım insan var ki,
Mutluluklarını, sahip olduklarını, hayallerini bile kıskanıyorum.
Özellikle geceleri, karanlık beni içine çektiğinde, kötülüklerim dökülüyor sözlerimin dibindeki deliklerden.
Yıldızların hemen yanında avuçiçlerim, çoktan sönmüş yıldızların ışığında aydınlanıyor,
Beni görmeyene bakıyor, aşk dedikleri kelimenin peşine takılıp gidiyorum.
Benim de mi düşüncelerim olacaktı,
Ben de mi böyle uykusuz kalacaktım,
Sessiz, sedasız mı olacaktım böyle?
Çok sevdiğim salatayı bile
Aramaz mı olacaktım?
Ben böyle mi olacaktım?
Devamını Oku
Ben de mi böyle uykusuz kalacaktım,
Sessiz, sedasız mı olacaktım böyle?
Çok sevdiğim salatayı bile
Aramaz mı olacaktım?
Ben böyle mi olacaktım?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta