Gökyüzüne gülümseyen güneşin süzülen ışıkları
ormanı içten içe çevreleyen sevimli sessizlik
dağların soluğunu doruklardan getiren rüzgâr
yaprakların hışırtısında içime dolan unutulmuş umut
toprağı uyandıran kuş seslerine dolaşan ayaklarım
serin kıyısına sevinçli bir yorgunlukla oturduğum
ağaçların arasından süzülerek geçen mutlu ırmak
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta