Yaktığın şehirde gezmek tam bana göredir
Bir arkeoloji müzesinde kendi mumyamla
karşılaşmak bana göre mesela
Gözlerinle gökyüzündeki mavilik eşit bana göre
Bir avcı kurşunuyla devrilen geyik olmak
ya da bir Zweig öyküsünde Amok gibi
I.
Hatıralarımla kutsadım seni
Ceset ve ses gibi gelmeni bekledim,
önce ses gibi şaibeli bir tını oldun
sonra cesedimden eser kalmadı
Derin darbelerinle derbeder edildim
Geçmiş sevdalardan biri alev aldı
Alevler içinde bedenden bir kalp fırladı
Masumiyet kaldı içeride, son sevgi kırıntıları
İçeride bir aşkın saf yalnızlığı kaldı
Dışarıya hep özlem duydu içerisi
Uslanmaz bir kalp aldım
Birikmiş kucak dolusu şiddetinden;
bileklerine ay dolanır,
içindeki boşluğa meneviş doluşur
Korkuların arkası epeyce sağlam
Bakışların günahkar, kalbini sıkıştıran
Sen benim eşkâlimsin Havin, çehreme el ver
Bedenimin gölgesi kayıp, ellerim zifir kokuyor
Sevdamın tanımına asit yağıyor
Durmuyor göğsümdeki vurdumduymaz yürek
Sözlerimin kifayet yok;
gel götür beni Havin, gel bahara teslim et gövdemi
Sizin oralara her zaman bahar gelmiştir,
bizim burada ise her nedense hep kış
Denizdeki yolcu balıklar her molada çarpışıp durur birbirine
o yüzdendir ki balıklarda yalnızlık karasal bir iklimdir
Hayat dağına tırmanıp da geriye dönemediysen eğer
zirvede şefkate muhtaç bir ülke kur kendine
Bir bulut parçalandı. Gördüm.
Hızla dağılan kuşlar yüzünden tutukluyum
Bir çınar dağıttı yapraklarını ortalığa
Her şey her yere dağıldı,
artık herkes her şeye mesafeli
Olanları anlasam da bağımlı değilim hiçbirine
Sihrini kaybeden sihirbaz gibi
park halinde geçirilen bir hayat
Uzamış saçlarının arasında biriken bir avuç bit
Vücudun şalteri indirilmiş, vücudun kapısı kilitli
Tenin görüntüsü gidip gelmekte
En güzel ölülerle gezmektesin ve
Yüreğinde kara örtü örtülü sızıları vardı
son perdesini oynayan ıssız kadının göğsünde
Öyle gururluydu ki bakışları keskin
Dönüp yüzümü çevirsem içimdeki
deli rüzgâr dudaklarındaki mumu söndürürdü
Alev aldı yüzümün orta yeri
Avuçlarımın içinde dev mozaik izler
Katlanılır mı bu deli ömre bilemiyorum
İlerledikçe adımlarım batıp çıkar zehirden zehre
Nereye gitsem bilemiyorum…
Gidersem içimdeki çocuk darılacak bana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!