Mustafa Turay Şiirleri - Şair Mustafa Turay

I.
Sevginin dünyadan el çektiği gün
uğra bana
Sana kırık bir kalp yedireyim,
kurumuş kemikli ellerimle
Yemekten sonra oturup

Giderken kalbimi unuttun diye
bana bir hüzün borcun var
Öyle günler oldu ki
sadece keder kırıntılarıyla yetindim

Rüzgâr eserken bedenimi kirletti

Düştüğüm anda cam gibi kırıldı dudaklarım
Sana karşı büyük yeminler ederken
martılar oydu gözlerimi
Hiçbir su yıkamak istemedi bedenimi
Bakışlarındaki dikenli tellere takıldı ellerim
Sen giderken ansızın bir taş gibi

Jüpiter’le Neptün’ün çarpıştığı gece
öğüt verdim sessizce kendime
Tenimde kederli kelimler saklıdır muhtemelen
Yamanmaz derimde açılan kurşun deliklerinden
kanlı dudaklarıma tutkulu yeminler serptiler

Bana
hıçkıra hıçkıra sövdüğün bir sövgü
gibi bu haykırıştaki yazgı

İçimdeki azılı suçlular
kurtulmuşken kanlı prangalarından

Arkanı dönüp giderken sen
ellerimi yüzünde unuttun
Ellerimden utandım, yalnızlığımdan utandım,
çocuksu hayallerimizden, aşktan, yağmurdan utandım

Yüzünün tozlarını ellerimde unuttun

Sıfırın içinde kaybolan bir yabancıyım
Anlaşılmaz olan sadece sabrın bilançosu
Hayatın tek kişilik bando şefiydim
ve bir inanç hocası gibi önlüğünü yakıverdim saadetin!

Kışkırtılan soylu anılarımın, gitgide

Artık artığı bile değilken ellerimin
dudaklarımdaki korkuluklara takılır hüzün
Çok uzaktan lütfedilen sevinçlerim
her keder tünediğinde omurgalarım çatırdar
Neredesiniz! Her zerremde yaktığım saklı gülüşlerim
Kafatasımın gaz odalarında tutuşan beynim

Yıllar, ansızın intihar etti!
Gecenin koynunda bulduğum çıplak insanlar
isyankar ve utangaç
Sevinç yetim koyup da gitti bizi
Aynalara bakarak yüzleştik siluetimizle

Benim kalbim yok bu bir tesadüf müdür?
Kollarım, bacaklarım senin hatıra defterin sanki
Ömrüm hüzündü, hüzün tuhaf irsîlik sanki
Hayallerle oynardım, hâlâ oynarım içimde
Ayrı bir gezegen gibi durur
yüreğimde yaptığın devrim sanki