Kireçli bir umut tarlası
Toprağında sen ve ben
Yeşermez düşler beklemekten
Raks ediyor yalnızlığım
Erezyona uğradığında duygularım
Tam ortasında hatırladım
Biliyorum bir tek ben varım,
Tanrı beni bile benim için yaratmış
Pisagor'u tanıdığımdan beri bağıntılardan nefret ediyorum,
Üstelik sigara da içiyorum 4207 'ye rağmen
Tabi klostrofobiyi bir tarafa bırakıyorum,
Mikronunda boğuluyorum nikotinin,
ne acayipti ilişkisiz ilişkiler
çocukluktan kalma bedduaların lezzeti
ölüm gelmezdi aklıma bileklerimden lanet akarken
bu bir dilek,
cesedimizi de alsaydı azrail canımızı aldığında.
her şeyin üstüne uyanmak!
uzat gözlerini yum ellerini
senede birkaç defa kafama koyarım
ellerimden el gibi çekinirken
veresiye yaşıyor parmak uçlarım
fena durdu kalbim
kimselerde görmedim böyle
"Var mıydı biz gibi kaybeden yolunu
Dikilmiş bekliyoruz pencere önlerinde
İç çeke çeke kar altında kalmış günlere
Camlarda büyüyen buğudan tanıyoruz
İçimize sığmayan bu bitimsiz boşluğu"
Hayatımın en güzel yıllarını tüketmenin keyfini yaşıyorum. Ya ben yılları tüketeceğim ya yıllar beni.
Ayda yılda bir şey istedim,
Toparlanıp içerlendim.
Nereye kadar kavuştaksız beyin hasarları,
İğnenin ucunda kasıma giren nefret.
Sen neymişsin be çizgisiz defter.
Bitmiyor beyaz sayfaların
kelimeler dahi bir çıkar ürünü
döner sanırım giden günümü,
zaman yakıp bitirmeden,
Bilinmez bir pişmanlığa
nasılda tutulur insan.
Bir umudum var elbet
Bir dert iken bin oldu hayat
Bilmedim yerini boşa gezdim
Düşündüm düşündüm aklımı ezdim
Hayat bende iken ellere verdim,
Zebun olmuşum bu ne hayret
Ebabilin pençesindeki yavru fil benim,
Koca hortumumdan tanırsınız beni,
Yırtık ve cehennemlik,
Gökte uçan pembe bir pencereyim,
Kimin bedduası tırnaksız parmak uçlarım.
Bir de boyalı süslü püslü,
Değiştiremezsin hayatın yasasını
Gündüzleri sus geceleri dinle
Yalnız bırak beni
Yutkunamıyorum hissizlikten,
Ardımdan geliyor sonsuza gidenler,
Son kez mi gösteriyor aynalar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!