Mustafa Kurtbey Şiirleri - Şair Mustafa ...

Çileler gözyaşım oldu döküldü
Evime ocağıma incir ağacı dikildi.
Sevgilerim, zehir oldu, beni yok etti
Zehirlerim panzehir olmadı, yine zehir oldu.

Derinden derine dalmış ela gözlerin.
Ay yıldızlı bayrakların gölgesindesin.
Yüzündeki çizğiler anlatıyor endişelerin.
Bilirim kahpelik yapanların karşısındasın.
Üzülme doğruluk hazinesinin üstündesin.
Kahrın içindeki saklı olan lütfu bilemezsin.

DOST YOK

Derdimi söyleyemedim kimselere
Güvenemiyorum sahte gülüşlere
Dili başka,kalbi başka sefillere
Uyanık geçinen fitnelere

Durgundur gönlüm hep durgun,
Yemişim feleğin sillesini yorgunum, yorgun.
hep karadır bahtım kara,
Yaralarım kanar,yaralarımı kimler sara
Islak gözlerimden, sızlar yüreğim.
Sevgiden yana hep olmaz dileğim.

Kelimeler, kitaplar anlatamaz bazen duyğuları
Kalp dili kulanan insan aşar geçit vermez dağları.
Gönül ehli olan, yüreğiye yürüyen insanı kamildir.
Bir bakışta sezer insanların kalbinde olan marazı.

Mustafa Kurtbey

Duygu yüklüyüm
Kar yağdıran bulutlar gibi
Rüzgâr savuruyor yüreğimi
Nereye gittiğimi bilemiyorum,
Dalıp gidiyorum okyanuslara.
Ucu yok,bucağı yok umutların

Ekimin sonu,
Hava sıcak
Oturmuşum tek başıma
Yalnızlığı bırak.
Siğaramı yakmışım,
Geçmişi geriye at.

Evvelden bakmadınmı benim yüzüme
Kaderin karası sürme çekti gözüme
Sen akılsızlık ettin uydun el sözüne
Vefasız, akılsızlıkla bindin kara trene

Kalakaldın ortada kimse bakmaz yüzüne

Ey resulallah, sana anam,babam canım feda olsun.
Bütün ümmetin, sana kurban olsun,ey sevgili sultan.
Gönlümüzdedir muhabbetin, yüreğimizdedir yaran.
Sen olmaydın bizde olmazdık ya resulallah efendim.
Medet sultanım,şefaatına muhtacız,yoksa harabız.
Gözlerim yaşlarla doldu, gönlüm ateşlere yandı.

Ey Yüceler yücesi Rabbim.
Yalnız sende dir benim dermanım.
Yalvarıyorum sana el açtım.
Gidilecek yoktur başka kapım.