Mustafa İmre Şiirleri - Şair Mustafa İmre

Alev alev içimde
Yakar beni bu sevda
Ağlatır gündüz gece
Yıkar beni bu sevda

Ne alır ne götürür

Beni yalnız bırakın yalnızlıkla başbaşa
Bırakın boş hayaller sarsın dört yanımı
Dökeyim içimdekileri bir ağaca yahut taşa
Sahte dostluklarınızdan
Kurtarın bu canımı
Beni Mecnûn bilin;

Bir garip yolcu idim
Yollar tüketti beni
Bir güzele yâr dedim
Eller tüketti beni

Bülbül oldum bir güle

Takatim kalmadı bu sevda yolunda
İçimde bir fırtına dinmedi gitti
Ömrü feda eyledim aşkın uğrunda
Bir tek şu deli gönül bilmedi gitti

Bakışların bana gittiğin yerden uzak
Ben ise gözlerine mahkum olmuşum
Yakalamış beni gam yüklü bir tuzak
Her saniye aşkınla biraz daha solmuşum

Yüreğim kül oldu kurudu gözlerim

Artık sözler yetmezse anlatmaya
Gönül dile gelsin ben susuyorum
Neyleyim meylim yok güneşe aya
Ömrüm dile gelsin ben susuyorum

İçimde bir fırtına neden bilmem

Bir deli fırtına kopardı mı seni
Derinden alevler sardı mı kalbini
Meçhul sevdalara saldın mı kendini
İşte o an bir ömür yandın demektir

Acıların seni senden almış ise

Sır gibidir bu sevdanın her demi
Yaşadıkça şiir oldu söz oldu
Bilmem ki yüreğim hala bendemi
Bir yaram vardı senle yüz oldu

Ansızın vuruldum o gözlerine

T akatım kalmadı hayat yolunda
Ü züntü,keder beni boğdu be dost
R üzgarlarla savruldum dört bir yana
K arardı günlerim soldu be dost

İ çimde duygular kördüğümdür benim

Kalabalık içinde
Ben hep bir başımayım
Düştüm aşkın peşinde
Bir ömür taşıyayım

Karanlığı yara yara