Ben bir gonca güle vurgun
Biçare öten bülbülüm
Boynum bükük kalbim suskun
Bir kor düştü yanar gönlüm
Dilime kilit vuruldu
G ün yüzü görmedin şu yalan dünyada
Ü züntü,keder beni sardı dört koldan
L eyla’ya yürüdüm gönül yurdunda
M ecnûn’un geçtiği çileli yoldan
A şk taktı pençesini duygularım süründü
G ün oldu aşk birden çaldı kapımı
Ö zlem vardı hep bana yâr elinden
K albimde bir alev,yakar da kanımı
K urtulamam artık ben bu aşk selinden
U zaklaşır benden tüm hayallerim
Yüzümden süzülsün de son gözyaşım
Bitsin artık aman vermez bu çilem
Parçalandı artık şu sabır taşım
Bu derin yarama yokmudur bir em
Varlığın hayattır yokluğun ecel
Nasıl da bulmuşum o sır yüklü gözleri
Gökyüzünü görürüm bakışlarında
Bazen pusludur yoktur feri
Dayanamam içinden nurlar saçtığında
O gözler ki en büyük fırtınamdır benim
Sevmeye gücü yoktur sevgiye muhtaç
Dokunmayın kalbime yaralı şimdi
Ne derdine derman var ne de bir ilaç
Dokunmayın kalbime yaralı şimdi
Mutluluk sandım hep sevmenin sonu
Ah şu yalnızlık! ve hüzün ve hasret
Kalemim kırık,dil suskun bu gece
İçimde dinmez fırtına ve kasvet
Mızrabım suskun,tel suskun bu gece
Bir taraftan dost,bir yandan yâr vurur
Ay batsın bırak gönül,yok olsun duygular
Bahçende solup giden güllere aldırma
Yürürsün adım adım belki daha çok var
Meçhule doğru giden yollara aldırma
Sessizlik çöker elbet fırtına ardından
Gönül feryad eder dil suskun her gece
Bir yâr var ki gönülde döktürür binbir hece
Ne saklı bir sırdır bu ne de bilmece
Nedir bilmem ama adını"sevda" koydum
Dökülür gözümden damla damla gözyaşı
Güneş doğmasın hiç dedim gönlüme
Parlasın istedim hep ay ışığım
Ne var ki ay yüzün döndü güneşe
Bilmezdi ben ona gönülden aşığım
Karanlık gecemde gökyüzüne bakıp
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!