Karanlıktı dünyam yoktu güneşim
Ansızın gönlüme doğdu gözlerin
Aşk oldu yediğim her lokma aşım
Benden sana giden yoldu gözlerin
Yürüdüm durdum bu amansız yolda
Bir gece birden uyandı tüm anılar
Baktım da nice çetin yoldan geçmişim
Yeşeren umutların ne az ömrü var
Sanki hep bir hüzünlü sondan geçmişim
Hatırlarım aşk ile çarpan yüreği
Ne oldun ey kalbim,nedir bu sessizlik
Neden çırpınmıyorsun eskisi gibi
Hani geceler boyu uyku bilmezdik
Hani haykırışın bülbül sesi gibi
Ne oldun ey kalbim,küskünmüsün bana
Ansızın göçtün gittin bu diyardan
Hiçbir zaman izini bulamadım bir daha
Gidişin vurdu beni ta derinden
Bekledim,her gecemi kattım sabaha
Yaş kalmadı yerine kan aktı gözümden
Koyuldum yola ansızın vakit gece yarısı
Menzilim düşler diyarı yahut gönül kapısı
Saklıdır orada geçmişin her anısı
İşte gerçek vatanım işte Şiiristan
Bu şehrin kapısı kapalıdır her zaman
Fırtınalar,deli rüzgarlar gibi
Eserdim önceleri hiç durmadan
Ansızın gördüm de o gözlerini
Yüreğimi alev alev sardı sevdan
Günler geçtikçe eridim tükendim
Uykusuz gecemin mehtabı gibi
Gönül yurdumu süsler hayali
Sorarım kimdir bu kalbin sahibi
Gönülde yaşayan hayal sevgili
Onunl a bezenmiş sanki dört yanım
Tarifi mümkün değildir halimin
Alevin ruhumu sardı bu gece
Viraneyim, feri yok gözlerimin
Aşk sanki bağrımı yardı bu gece
Seni andım aldığım her nefeste
Aşk yolu uzun,uzanır sonsuzluğa
Ne var ki artık aşkta gözüm kalmadı
Hayalde bir çift göz bakar durur ama
Benim ona bakacak yüzüm kalmadı
Aşkta yüzün görmedim ben ki vuslatın
Hayalinle doludur tüm hatıralar
Gitme kal yüreğimde hayal sevgili
Bırakıp da gidersen gönül kan ağlar
Gitme kal yüreğimde hayal sevgili
Sen olmazsan neyleyim ben bu hayatı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!