Mustafa Çakır Şiirleri - Şair Mustafa Çakır

Hatırı sayılır yalnızlıklarda yaşıyoruz,kelimeler tutsak zaman sınırlı,kendince geçip gitmekte yaşananlar...

İki gün güldüm ya ! çok gördünüz
Çok güldün deyip hor gördünüz
Yoluma dikenli tel serip yürü dediniz
Ne yaptım ben size ne istediniz

Kanayan dizlerime bakıp ah ettim

Gözümdeki hayalinle kal
Gönlümdeki hatıranla kal
Şairem Sair'em Vesaire'm

Birlikte bir mumdan binlerce mum yakalım hiç sönmesin
Birlikte bir şiir yazalım hiç silinmesin

Ne şimdi ne bundan sonrası olmayacak. Eğer şu an yoksanız sarıldığınız umduğunuz ne varsa teker teker düşünce umut bağladığınız kaleler asıl yenilginin tadını o zaman alacaksınız. Bileceksiniz o zaman yenilgi gerçekten nedir tadını alacaksınız.
İnce bir sızı saracak bedeninizi işte o zaman bileceksiniz işte o zaman geçmişe bakıp her şeyi yapamamış olmanın buruk tadını,
Eksik kalan duygulara gem vuracaksınız ve bunun verdiği rahatsızlık sizi en güvendiğiniz yerinizden vuracak...
Ummazdınız değil mi, beklemezdiniz mutlaka bir yol açılacak diye çok beklediniz elleriniz, ayaklarınız karıncalanacak beyniniz size yapacaklarınız hakkında kesin karşı çıkacak umutsuzluğunuz o kadar büyüyecek ki siz onun önünde el pençe duracaksınız Tanrınızı bile karıştıracak hale geleceksiniz...
İşte o zaman yeryüzünün en kuvvetli yaratığının nasıl olup ta yerin dibine girmek istercesine kaynar kazanlarda yanmışcasına yeryüzünün ona dar gelmesine bedenine sığamayıp haykırmak isterken sesini en büyük depremleri alt edecek şiddette gerisin geri bedenine nasıl hapsettiğini gözlerinizle beyninizle görecek ve anlayacaksınız...
Ama siz yine de hayatınızın ipotek altında olmasından rahatsız olmayacaksınız...

Sabah olmasın diye dua ederken
Gecenin mateminden kalan anılarım var
Vazgeçtim hayallerimden senden
Yarınlara uzanan umudum söndü yar

Uğruna verdiğim savaştan

Haydi al beni gözlerinle uçur uzaklarına.
Ver anılarını tekrar yaşansın.
Uçurumlar kapansın dizlerine.
Büyüt gözbebeklerinle sevgiyi.

''Yanlış hesap yapmadan yaşamak sanattır.''

Tut artık verdiğin sözünü
Güldürmedin ağlayan yüzümü
Sana söylenecek söz de kalmadı
Uğruna yanılacak köz de kalmadı

Yüreğim yokluğunun cezasını çekerken

Durağı yürek olanın derdi boyundan büyük olur
Kaleme sığınan insanın yüreği naif,kederi ağır olur
Hele bir de sevdaya düşmüşse,gözyaşı kalbine dolar sel olur
Hıçkırsa boğulur,konuşsa lâl olur.
Hiç bir teselli avutamaz dertleri dizi dizi yol olur.

Uçurumsuz gökyüzüm,bulutsuz dağlarım yinede yinede açacak umutlarım gözlerinde..
Bir yaz günüydü gittin güneşim soldu,kifayetsiz kaldı kelimeler ardından...
Gözünü açtığın yerdeyim güneş oradan doğacak biliyorum...
Bir deniz kenarında oturmuşum gitgel düşünceler sarmış bedenimi,
yılgınlık bi o kadar zehir zemberek düşüncelerim suya karışıyor.
Su anlayamadığım kadar korkutucu.

Zaferler düşlüyorum suyun öte yakasında,
Yazılar siliyor,kaderler yazıyorum,
Sisipos'un kalemiyle.
Hiç bir akla hükmetmiyor kalemim.
Ve son sözünü söylüyor Zeus:
Gözyaşı,süsüdür çocuklarımın...