Durağı yürek olanın derdi boyundan büyük olur
Kaleme sığınan insanın yüreği naif,kederi ağır olur
Hele bir de sevdaya düşmüşse,gözyaşı kalbine dolar sel olur
Hıçkırsa boğulur,konuşsa lâl olur.
Hiç bir teselli avutamaz dertleri dizi dizi yol olur.
Karanlık düşlerden çıkıp, aydınlıktan dem vuracağım.
Aldanır kalem adın yazarsa, kalemi silgiyi yakıp geleceğim.
An gelir dünyaya adın kazılır, adını ruhuma yakıp geleceğim...
Şafak sancısı çöreklenir, geceden doğumu söküp geleceğim...
Adın kaldırım taşlarında sızıdır, basmaya korkarım yüzümü elime alıp geleceğim.
Yaseminler açtığı zaman geleceğim.
Uçurumsuz gökyüzüm,bulutsuz dağlarım yinede yinede açacak umutlarım gözlerinde..
Bir yaz günüydü gittin güneşim soldu,kifayetsiz kaldı kelimeler ardından...
Gözünü açtığın yerdeyim güneş oradan doğacak biliyorum...
Bir deniz kenarında oturmuşum gitgel düşünceler sarmış bedenimi,
yılgınlık bi o kadar zehir zemberek düşüncelerim suya karışıyor.
Su anlayamadığım kadar korkutucu.
Zaferler düşlüyorum suyun öte yakasında,
Yazılar siliyor,kaderler yazıyorum,
Sisipos'un kalemiyle.
Hiç bir akla hükmetmiyor kalemim.
Ve son sözünü söylüyor Zeus:
Gözyaşı,süsüdür çocuklarımın...
Hatırı sayılır yalnızlıklarda yaşıyoruz,kelimeler tutsak zaman sınırlı,kendince geçip gitmekte yaşananlar...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!