Uzun zamandır öykülerle bezenmiş bir aşkı anlatan ve bu aşka teslim olup büyülenmiş bir şekilde yaşayan insanlar, kimliklerinden arınıp gerçeği bulmuş iki bedenlinin hayat hikayelerinin kendilerine anlatılan taraflarından bakarak dile geliyorlar. Kâh Mevlana’dan bir aşk sözü, kâh Şems’ten bir büyülü yaşam öyküsü dökülüyor ortalıklara. Bu kadar aşk ve varoluşun içinde tezahür eden bu iki aşık için bildiklerinizi biraz değiştiriyoruz.
Öncelikle Şems-i Tebrizi ya da namı diğer Şems-i Parende hakkında saklanan gerçekleri ifade etmekle başlayalım ne dersiniz? Şems Sünni İslam ulemasının kabul etmediği ve etmek istemediği bir soydan geliyor ve her nedense tüm bilgin olduğunu düşünenler bunu inkar edip kendi düşledikleri kimliğe büründürüyorlar Şems-i Tebrizi’yi. Şems aslen Ehli Beyt soyundan olan imamlardan, İmam İsmail’in soyundan gelmektedir. Yani Şems’in batıni yanı bu bağdan kaynaklanmaktadır. Molla Celalettin olarak nam salmış Mevlana’yı aşka düşüren bu zatın bir Bektaşi olması fikri pek sıcak gelmediğinden bir şekilde onun bu soyu reddedip Sünni İslam anlayışına geçtiğini dile getirmekteler. Böyle bir şey mümkün olsa idi Şems, Mevlana ile camiye gidip gelmeye başlar onunla camide namaza dururdu. Oysa Şems ve Mevlana tüm süreçlerinde Semah (Sema) ve aşk içinde var olmuşlardır. Bunu tüm tarih kitaplarında taraf olmadan okuduğunuzda rahatlıkla görebilirsiniz ki Mevlana ve Şems’in odaya kapanmalarında (halvet hallerinde) bile namaza durduklarına dair yazılar her yerde dolanmakta iken Mevlana ve Şems bu süreçte aylarca camiye gitmemişlerdir bu yüzden kendilerine her türlü suçlama yönlendirilmiştir. Hatta Mevlana’nın bu konuyla ilgili şöyle bir sözü vardır:
Namaz kılarken Kıbleye yönelenlere ise söyle seslendi:
Şimdi şarap şişelerinde devrilen tüm sessizliklere inat
yıldız sarılı göklere haykırıyor içe dolan sözcükler,
buğulanmış her şişe
güze sarılmış hasretleri barındırıyor
şarabın tadı düşüverdi pencereme,
bu kadar mı yıldız karanlığı yaşar gökyüzü,
atmosferime düşen bütün göktaşları
iz bırakırdı gövdemde,
bir tek sen yıldız olup girdin atmosferimin
o en soğuk
ve
Seceresinde acılarını saklamış bir neslin devamı gibidir aşktan beklediğimiz her cümle. Dünün mutluluğunu çabuk unutur, yarını gelmeyecekmiş gibi bekleriz. Geçmiş, bir iz gibidir, gözlerden yanaklara ulaşan tuzlu bir dere gibi dolanır tenin üzerinde. Ten anlamsız bir döngüdedir, geceden gündüze, gündüzden geceye devreder kendini. Ne aradığını bilir, ne de kaybettiğinden haberdardır. Oysa yaşananların toplamıdır olanlar, olmayanlar ve olması beklenenler.
Bir yanım AŞK,
diğer yanım SESSİZLİK,
ortasında
kocaman bir yalnızlık.
Bu ne garip haldir
dostum.
İçimde iki büklüm duruyordu notalar, her bir melodi ayrı ayrı düşüyordu tenimden yüreğime. Kimi gözlerime dokunuyor yaş olup akıyordu. Kimi boğazıma dolup taşıyordu içimde. Bense her bir notada çoğalıp dökülüyordum adının her bir harfine.
Haritasız bir ülkede sevmek gibiydi sözü olmayan müziklerin içinde seni bulmak.Özgür ve sınırsız coğrafyalarda yaşamak gibiydi seninle AŞK...
İşgal edilmiş sessizliklerde, Sen doğuyordun ben kayboluyordum. Gece ve gündüz gibiydi her an. Sadece tanyerinde bir araya geliyorduk. Senden bana, benden sana katılıyordu zamAN...
Gel
yüreğimin ateşini çalan Prometheus'u
Hayata yaşam vermek için
söküp attığımdan beri
içimdeki ateşi
bir tek
Gemiler yüzdürüyorum damarlarımda,
pupa yelken gitmekteler
aklıma karışarak,
rotasını kaybeden düşüyor yüreğime,
çöpten adamlar yapıyorum
güvertelerini temizlemek için.
Rüzgar
camdan girmek istiyor,
yüreğim
pencereden dışarı çıkmak istiyor.
Yer değiştirseler
tenimde rüzgar dolansa,
Yine dokunuverdi kırmızı bir düş yüreğime,
yeşil bir sevgi işledi günüme,
mavi bir gökyüzü sardı varlığımı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!