Yaşayan ölüler şehri gibiydi hayat. Yeşili görmeden akşamı eden milyonlarca insan arasında yeşil renkli bir yaprak olmak güvercinin pençelerine muhtaç bırakıyor düşleri. Maviyi görmeden yatağına giren milyonlarca insan arasında gökyüzü olmak, karanlığında yıldızları besleyip insanları göremeyen dolunay olmaya devşiriyor kendini.
Hangi sabaha uyandığını bilmeden akıp gidiyor kimliklerimiz en çokta yollara dökülen bariyerler uyanık tutuyor uçurum gidişlerimizi. İnsan olmak, şehir kalabalığından uyanıp ben olmaktı. Başaracağız...
bazen farkındasındır yaşadıklarının,
bazen de sen fark etmeden yaşanır hayat,
farkında olmadan yaşanan hayatın içinde oyun oynarsın,
kimi zaman başroldesindir,
kimi zaman ışıkçı,
sahne düzenleyen,
parmaklarının arasına kum doldur
içinde karıncalar dolansın,
özgürlüğüne kavuştuğunu düşünüp
dağları aşıversinler,
karın tokluğuna çalışan amelelerini mutlu kıl,
kraliçelerine en güzel yemişleri götürsünler,
Sana yaşam diyorum
Ak artık gözlerimden yüreğime
Bak
İçimde eksikliğinden kaynaklı
Depremler oluyor
Faylar oluşuyor her bir hücremde
Ya varlığını dillendir
Ya Yüreğini seslendir
Yapamıyorsan hiç birini
Otur benliğini eylendir.
Yok olmanın ne olduğunu bilir misin? Var olduğunu fark ettin mi hiç? Bir papatyayı koklayıp anlattın mı? Bir çiçeğin gülüşünü görüp gülümsedin mi? Bir ağaca yaslanıp içinden gelen en derin sevgi cümlelerini sarf ettin mi? O kadim dosta omuz vermenin güzelliğini yaşattın mı bedenine.
(Bir şiir ilhamsız ve zoraki satırlarla yazılabilir mi? onu denedim
gördümkü şiir bir gönül işi zorlasanda gelmiyor kelimeler tıpkı zorladığında
gelmeyen dostlar gibi yürekten istemek gerekiyor ve yürekten sevmek)
mahşerin dört atlısı gibi
dörtnala gitmek
Çocukluğumda,
yıldızları toplardım gökyüzünden.
sık sık yutulsamda oyunlarda,
her akşam
binlerce olurdu yıldızlar.
Büyülü gibiydi gece
Ey bade bakışlı hüzzam sessizlik
bu ne sessiz gidiştir böyle
ses vermezsem
yıllarca sessiz kalacak gün
hani kaçarken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!