Murat Tali Şiirleri - Şair Murat Tali

AŞK dile düşerse saki olur insan
sarhoş olmak isteyen gönülleri demlendirmek için

AŞK yüreğe düşer de dile vurmaz ise
sakinin doldurduğu kadehteki dem ile
ateşine ateş katar sarhoş olur insan

Aşk dile geldiğinde
sus pus olur zaman,
dile gelir tüm anlar,

ten dile geldiğinde
coşar tüm alem

Aşk Seni hiç yalnız bırakmaz. Çünkü O, zihni değil yüreği ele geçirir ve ele geçirilen bir yüreğe zihin sadece eşlik eder.

Bu yüzden, Aşk gönüllü bir terk ediştir aklı.

AŞK, Nefessiz kalmayı göze alabilmektir

Mum ateşi gibi yanardım. Senin gördüğün ışıktı, benim yaşadığım ise AŞK... SEN bitti sandın oysa ben varlığında HİÇ'liğe eriştim...

AŞK'a sevap kazandırmak gibiydi her gün varlığının orucunu tutmak.
SUS'amak sana
ve SUS'uzluğumu gideremeden yaşamak
zamAN denilen bu kavramsal çelişkiler yumağında.
Biliyorum,
zamANı var diyeceksin.

Hayat insana kendisi ile birlikte Aşk’ı da sunar. Ilk nefesle aşkı alır ve büyüdükçe artması gerekirken onu unutur ve tekrar o güzel duyguyu yaşamaya başladığında ilk anına döner.

Bir aşık çocuk gibidir,
çabuk kırılır ve yanar.
Aşk
kendi içinde insanı barındırır

Korkma,
Biz aşkın içine düşünce
ne cehennemi düşünürüz
ne de onu yaratanı.
Biliriz ki
AŞK’ın içinde her ikisi de vardır.

Ben SEN’i gördükçe mi SEN var oluyorsun.
Yoksa SEN zaten hep vardın da ben mi göremiyordum SEN’i.
Evren kendi içinde tezahür ettikçe kaç BEN geldi ve gitti bu dünyaya hepsi SEN’i gördü görmesine de hiç biri seni yaşamayı bilmedi.

Ben,
her bilmeye başladıkça ya ölüyorum yada her dirildiğimde unutup başa sarıyorum kendimi.

Yaşanılanlara ne demeli bilmiyorum, kimi akış, kimi kader, kimi olması gereken, kimi senin yarattığın bir gerçeklik desede, yaşanılanların başka bir anlamı var. yaşadığını farkettirecek gerçeklikler hayatına girdiğinde görebildiğin, hastalık, yaşlılık, aşk gibi.

bahar neyi çağrıştırıyor diye düşündüm üşüyen bedene sarılmış bir örtü gibi ısınmaya başlıyorsun, sonra bütün dünyada olduğu gibi herkes kendini farketmeye başlıyor, hayvanlar, bitkiler, yaşama dair herşey canlanıyor, ürüyor, çoğalıyor sanırım bu bütünün yaratımı sonunda ortaya çıkan bir farkındalık oluyor bahar..

doğa yeniden doğmak için çalışıyor, insan yorgun düşüyor doğa çalışırken. çünkü doğa yenilenmek enerji harcıyor ve tüm canlılar bundan etkileniyor. yeniden açan her çiçek, yeşeren her ağaç kendi ölüsünden doğuyor, her canlı kendi yaşamını yeniden inşaa ediyor.