Bunca şiirler yazmışken aşka
Ben aşka yalan diyemem
Ne kadar yalanca yaşamış olsam da
Toza dumana da bulansam
Boyumca çamura da batsam
Şu kahırlı
Üç günlük dünyada yanımda olmayan
Cenazeme de gelmesin istemem
Yüzüme karşı hayır okumayanlar
Ardımdan da okumasınlar istemem
Yalanlara alıştım sorun yok!
Sorun; kendim kanarken
Seni nasıl kandıracağımdı…
Ve sen giderken
Geceleri benim koynuma sokarken sen.
Çıkaydım yaylalardan
Düşeydim gözlerine.
Bu yollar sana gitse
Varaydım evin önüne.
Gel diyecek takatim yok
Yazmak istedim bütün şiirlerimi
Bitmez satırlar diye yazmadım
Zaten okuyan da yok biliyorum
Belki sen okursun diye yazıyorum.
Beni en iyi sen tanırsın
Kapat gözlerini hayata....
Bu şiiri oku ve beni bekle......
Bir ömür geçip gitti ellerinden...
Düşerken ben....
Ve yığınla göz yaşımı sana....
Gönderirken ben...
Sessiz sedasız bir hayatım vardı
Gök gürültülerini ben mi yarattım
El değmemişti tertemizdi gençliğim
Hayallerimi ben mi kana buladım
Güneş doğardı her sabah penceremden
Bıçak kesiği gibi içim,
Sen beni neden yaraladın?
Bu nasıl ayrılık bu ne biçim?
Sen kimlere aldandın?
Bir şarkıydın yıllara seslenen,
Bir ses idin kulaklarımda dinlenen.
İçindeki ölülere seslen…
Kalk artık hey uyan…
Vuslat yok bundan gayrı.
Mahşer var…
Hesap var…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!