Cenaze gibi bedenim
Ne kimseye ne kendine faydasız…
Geceleri topraga verdim amansız
Yürüyorum ama gitmelerim anlamsız.
Gidişinle çok değişmedim oysa,
Zaten yok gibiydin…
Her gidişinle;
Ne sigaraya vurdum kendimi
Ne alkole…
Bugün sensiz uyandım sabaha,
Güneşim olacaktın … Yoksun !!!
Pencereme konan kuşlar vardı,
Onlara biraz ekmek attım önce,
Seni söyledim sonra .
Dedim bir yardı işte,
Sabah olur geceyi örter aydınlık
Son kışı bu ömrün sonu baharlık
Zehir saçan dillerin zehrine karıştık
Dinime küfreden Müslüman olsa
Ömrün her durağı kavga, kahırlık
Gel sen de,
Katıl ölümün kıyısındaki gönül tekneme..
Gel sen de,
Birlikte varalım aşkın zehri demine…
Gel sen de,
Bilmezdin sen benim içimin nehirlerini
Görmezdin sen herkesin gördüklerini
Çekip gittiğimde dönmeden geri
‘gelmesen de beklerim’ diyemedin mi?
Dokunmadan sevmekti bizimkisi,
Sadece bakmaktı boş çerçevelere,
Ve yolda görsen bile,
Başını çevirip bakamamaktı…
Ayrılırken vedasız gidişine mi yansam,
Bir telefon kadar yakın iken
Bir asır kadar uzak olanlara...
Her düştüğünde beni ara diyenler
Çelmeyi takıp ardımızdan güldüler...
Dost diyenler yalan olup gittiler.
Gözlerim ne zaman seni arasa
Bir kuş ağlar çok uzaklarda
Anılar sokaklara indiğinden beridir
Düşerim yarim asi yollarına .
Duydum ki yarin canı sıkılmış
Yok elinden var diyarına kanmış
Bilmezdin hallerim kime yaramış
Değnek yiyen ile atanı bir saymış.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!