Çalındı hayallerim,
Gençliğim gibi,
Yarım yamalak bu hayat oyununda…
Bir ümittin oysa.
Sen gittiğinden beridir,
Gökkuşağı düşerdi okul yoluna…
Bilir miydi ki renklerimizi…
Yoksa bilmeden mi düşerdi bizi..
Yürürken ıslanırdık çok defa
Ne şemsiye açardık ne kaçardık
Ayın şavkı vurur bugün denize
Yakamozları kıskandırır ela gözlerin
Sen saçlarını savururken esen yele
Gözlerimde kaldı ela gözlerin
Kimler kaldı bir bak ardına
Ya da kim vardı ki aslında!
Elleri ellerime yar olan
Gözlerim gözlerine aldanan
Bir umut sabahında kaybolan…
Eyyy Gönlümün sessizliğinde süzülen sevgili
Gözlerin ele bakarken için hiç sızlamaz mı
Yanmaz mı yüreğin şu hale acımaz mı
Bir kıyamettir dilimde kopan sensizlikte
Sensiz günlerim gecelerin hesabını sormaz mı
Yoksun;
Hayatımın hiç bir anında
Olmayacaksın.
Sen benim ellerine hasret çektiğim,
Nasıl da gittin acımasız bir gidişle…
Sorun etmiyorum bazı şeyleri
Sahil kenarında oturup
Denize taş atıyorum
Ne deniz taşın farkında
Ne taş denizin...
Düşüncelerim firari,
İçim mahpustur benim.
Çığlıklarım zır deli,
Sesim kısıktır benim.
Kan ter içinde gezerim,
Vay ki ömür geçiyor…
Bilinmez eller, bilinmez diyarlarda.,
Ve sancılı…
Geride bırakılan ne varsa.
Vay ki garibim, kendimle baş başa,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!