Müphem Gece Şiiri - Melek Dalgıç

Gecenin puslu sokaklarında
Yağmur üstüme üstüme yağar
Gözlerimde eşlik ederken
Zamana bir çentik attım
Ama sen hala aklımda
Sessizliği susmayı öğrettiler
Yağmurla ağlamanın
Kardeş olduğu bir anda
Karar kıldım ayrılığa
Müphem bir gecenin
En görkemli yılsızıydın
Çok çok uzakta
Sonra seni sana bıraktım bir anda
Yaralıydım zamanda
Benim ruhum göçebe
Ayaklarım ondan yana
Bir yanım çek git dedi
Bir yanım muallakta
İşte öyle bir anda
Elife boyun eğen vav gibi
Sevdim seni zamanda
Nasıl desem
Şimdi elif gibiyim
Narin ve dimdik
Sen olmadanda