Münzevî Muhayyelât Şiirleri - Şair Münze ...

içimde erimeye yüz tutmuş bir buzul kütlesi
yaz bitti artık solgundur yorgun güllerin lehçesi
eyy ki düşlerimde kırgın kuşlar şifa bulur eyy
kar yağsa yeridir ama bu ağrı da neyin nesi

m.M..

ayaklarım bir yol arıyor

aşkın tenhalarına

kararmış bir endişeden

seni seviyorum

bir aşk şiir yazacak kadar
ama bir sürü apoletli amcanın sesleriyle
kesilmese sesim
iç dünyanın derinlerine inmek için bilet lazım olmasa

yaprak ve ben

bir dirlik bildirgesi değiliz

o ölümü

duy

sesinde ölüm uğuldatan

gece kuşlarını

sen eyy

sesinin uçurumundan her atladığımda

yine sesinin pamuktan yatağına düştüğüm

sonbaharda doğan her doğulu şair
bir yazgı kuşatmasına tutulmuş gibi
sever
uzağı
uzaklığı
uzaktakini

su
bir zaman gelir de
çevirir insan diline
yağmur gibi
kar gibi
çiy gibi

isimsizlere isim cisimsizlere cisim resimsizlere resim olmak istiyorum ama takatsiz bir örümcek alt düzey bir yılan deliğinde elinde bir kaşık balla beni bekliyor sanki baktığımda rotası olur mu deme şimdi hayatın çiçekler dolusu bir hicretteyim üstü kapalı bir cennet gibi kokuyor güller gül bayramında boğazıma kadar harfle doluyum tıksırıncaya kadar şiirle susmanın en elzem zamanlarından geçiyor olmasaydım eğer atlara eyer takıp sulara doğru sürerdim şehir antolojilerinin sayfalarına biraz yamuk duruyorum bu sıralar merdiven başlarında duraklarda hep bir iç çekiş hep bir koşuşturma ile beraber bir tarf çiçek almaya çok ihtiyacım oluyor hergün önünden geçtiğim seradan indi tüller ve asfaltın ıslak yorgunluğuna dair hayat düşlemelerim habire zindanda habire havvadan doğma habire ademden olma bir elmayı dişlemelerim zor zamanda zır cehaletim beni darağacına bile çekebilir atım kişnemeye devam ettikçe sürekli bir sürek avının hedefindeyim yoksa ben yalnızlığın okuna bir geyik miyim.. m.M..

isimsizlere isim
cisimsizlere cisim
resimsizlere resim
olmak istiyorum

ama takatsiz bir örümcek