Müntehâ
sen çıplak ayaklarınla
tırpanlayıp kızgın kumları
güneşi teninle içmişsin besbelli
ve kendi harçlığınla
özgürlük ısmarlamışsın
kumsalda su satan çocuklara
başka bir hayatın varlığını
mümkün kılmış onlara
ruhunun serinliği
ve hiç kaçırmadan gözlerini
sömürgecilerin tekelinden
çekip almışsın gözlerindeki zeytinliği
zihninde tüneyen eylemleri
salıp derinlerine
kuşatmışsın, ölümsüzlüğünle
yaşadığın bu şehri
dağların, sarp kayalıkların
göçmen kuşların meskeni
ve yemyeşil ormanların
hiç anlatılmamış masallar gibi
ne başlangıcı belli ne de sonu
kalbindeki haritaların
sondan başlasam
-kaybolacağım-
uçsuz bucaksız bozkıra çıkıyor
tüm yollar
başa dönemem
- çok yol aldım-
denize açılıyor her satır aralığın
ve her satırda artıyor
aklından, kalbine doğru dalıp gitmelerim
öyle derin, öyle deli
Ben Özge 2
Kayıt Tarihi : 22.7.2025 07:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Denizde susarmış eylül, susadığını bilmeden önce dibe çöker, sonra kıyıya vururmuş dildekiler.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!