Münire Çevik Şiirleri - Şair Münire Çevik

Bilmem ki ben nasıl başlasam söze
Yüreğim de yanan kor be kadınım
Bu sevda emanet Allahtan bize
Senden ayrı kalmak zor be kadınım.

Dünyamız bir yana, sense bir yana

Baştacım diyerek başlarım söze
Ruhumun ilacı derman kadınım
Sevgiyle hasretle bakarım göze
Aynamdır dokunur öze Kadınım.

Arşın sahibi ne güzel yaratmış

Hasretsin baharı, sen seyretmeye
Deli sevda gözlerinden öpmeye
Ecelinle uzanıpta ölmeye
Kadınlar ağlıyor Dünya utansın

Zalim yine mazlum cana kıydı bak

Paspas ettim yüreğimi serdim ayaklarına
Düştüm elden ayaktan ağlarım kara bahtıma
Hiç ümidim kalmadı belkide çıkmam yarına
Düştüm elden ayaktan ağlarım kara bahtıma
Parsel eyledim gönlümü her köşesi senindir
Bir gün bir sürpriz yap şu öksüz gönlümü sevindir

ÖMRE ÖMÜR KATAR KARA GÖZLERİN.

İzinsiz gelirmiş sevda denilen.
Mutlu olur insan varsa sevilen.
Dik desem mezarıma bir kardelen.

KARAMAN
Yaylarından esen serince yeller
Türkü türkü yayılan şirin diller
Sen ne güzelsin ne bilsin yad eller
Seni anlatamam canım Karaman

KARAMAN

Dağların yüksektir yolların ince,
Etrafın yemyeşil orman Karaman.
Hoş koku yayılır rüzgâr esince,

KARA SEVDAM

İçimizde yaradır Hocalı Kerkük Musul,
Hedef Turan yoludur, kara sevda Vatanım,
O yara kanadıkça yürürüz usul usul,
Hedef Turan yoludur, kara sevda Vatanım.

Binbir güzellik içinde güzelim
Ömrüm bir gün olsada çok özelim
Çiçek kokulu yerlerde gezerim
Binbir güzellik içinde güzelim

Aşık olur beni gören

KİM KIYDI SANA GÜLÜM

Okşamaya bile kıyamadığım
Yeni doldurmuştun on birlik yaşın
Öpüp koklamaya doyamadığım
Güzünden bir kere düşmedi yaşın