Münire Çevik Şiirleri - Şair Münire Çevik

Malından mülkünden bana ne,
Ben senin yokluğuna talibim
Sen varsan geriye kalan ne varsa,
Ben zaten hepsine sahibim :
Öyle bir gel ki;
Gönül vuslata doyana kadar değil,

Ermenek
İndirmişler yerindört yüz metre dibine
Kıymışlar bak genç yaşında köyün gülüne
Ana bacı dualarla Ocak dibinde
Gitti canlar yas içinde ağlar analar
Yetkililer sağlam diye almışlar karar

Esiriyim ben
Kanadı kırılmış öksüz sevdanın
Sorgusuz davanın esiriyim ben
Derinden sızlayan bu tatlı canın
Sorgusuz davanın esiriyim ben

Ey güzel çocuk
Kavğalar isyanlar yoruyor bizi
Silnmez geçmişin zifiri izi
Vatanın bağrına düşülen sızı
Anlatamam gülüşünde gördüğüm gizi
Çatılmasın kaşlarını ey güzel çocuk

Aşık fiğan eder can ahu zarda
Akıl başta deyil ela gözlü o yarda
Mevlam koymasın kimseyi darda
Benlik başa bela savruldum anda
Akıl başka yerde ruhum firarda

Akıl almaz bir haldeyim
Yar peşinde pervaneyim
Ya deli ya divaneyim
Gecelerde garip garip..

Hayallerde yüzer oldum

Garip Gönlüm
Karamandan antalyaya
Göz açtı baktı münire
El açtı HAKKA duaya
Gönüle aktı münirem
Antalyayı gezer oldum

Gayri

Gel sen bu yarayı yüreğinle sar

Ağırsa derdim hey doktor oldum say

Geçmiyor
Yar gönül yükümden haberin var mı?
Gönül heybem eski derdim çekmiyor
Gönülden selamım haberin var mı?
Çok yalvardım gönül senden geçmiyor
Tahtım kırık dökük Işığım sönük

Gel Artik
Renk renk çiçekleri toplayıp
Arasına sevdaları ekleyip
Gece gündüz yollarını bekleyip
Canımı canına sarasım vardır