Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
mülemmalardaki kadri görüp kutsayan değerli kardeşime sabahın şu anından gönderdiğim sevgi ve minnet, yüreğimin ta derinliklerinden şimşek hızıyla kopup geldi..
Bu şiiri yazıldığı tarihi bilmesem de bir manifesto olarak kabul edebilirim. Neyin manifestosu? Yanıbaşımızda olmasına rağmen sırtımızı döndüğümüz, bütün ihtişamlı davetlerine aldırmadığımız doğayı, farkedebilmeye hatta içselleştirebilmeye yönelik bir davet...
Evet beton küplere hapsettiğimiz varlığımız ve kozmopolitleşen iç dünyamızın kısırlığı artık bizi bunaltıyor...
Ahengi ve çizdiği panoramaların gerçekliği ile kuşatıyor okuyanın muhayyilesini...
Gerçek bir PASTORAL SENFONİ.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta