Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
mülemmalardaki kadri görüp kutsayan değerli kardeşime sabahın şu anından gönderdiğim sevgi ve minnet, yüreğimin ta derinliklerinden şimşek hızıyla kopup geldi..
Bu şiiri yazıldığı tarihi bilmesem de bir manifesto olarak kabul edebilirim. Neyin manifestosu? Yanıbaşımızda olmasına rağmen sırtımızı döndüğümüz, bütün ihtişamlı davetlerine aldırmadığımız doğayı, farkedebilmeye hatta içselleştirebilmeye yönelik bir davet...
Evet beton küplere hapsettiğimiz varlığımız ve kozmopolitleşen iç dünyamızın kısırlığı artık bizi bunaltıyor...
Ahengi ve çizdiği panoramaların gerçekliği ile kuşatıyor okuyanın muhayyilesini...
Gerçek bir PASTORAL SENFONİ.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta