Müjdat Şan Şiirleri - Şair Müjdat Şan

Modern Çaresizlik!

Beton yığını bir kentte kaybettim
Sana gelen bütün yolları!
Kayboldum çıkmaz sokaklarında,
Nasıl çıkarım bu kördüğümden?

Nebati

Uyudun uyandın altı ay doldu
Dolar onyediyi görmüş nebati
Enflasyon yine zirveyi buldu
Gözlerinde ışık sönmüş nebati

Ölümüne Hayat;

Kim bilebilir
Nerde nasıl başlayacağını

Mavi renkli kanatlarımı
Engin gökyüzüne açsam
Rüzgarlara savursam
İzleriyle  yazsam  bulutlara
Her kanat çırpışımda adını
Şahin gibi uçursa göklerin zirvesinde

SARHOŞ OLMUŞUM

Öyle dalmışımki, sana bakarken
Bardağa su diye, rakı koymuşum
Bir kelam hal hatır , sorayım derken

Sen ve Ben


İlk buluştuğumuz yeri hatırlıyormusun

Buralardan ansızın
Çekip gideceğim
Bir sahil kasabasına
Yada
Issız bir adaya

Sevmesem seni

Gözümde olmazdı yüzün cemalin
Umrumda olmazdı senin bu halin
Duymazdım bilmezdim nedir ahvalin
Bu kadar yürekten sevmesem seni

Sustu

Güneş batıyordu ömrü üstüne
Küfretti kadere vay dedi sustu
Oturdu köşeye dizi üstüne
Küfretti feleğe hay dedi sustu

Beton yığını bir kentte kaybettim
Sana gelen bütün yolları
Yönümü ararken
Kayboldum çıkmaz sokaklarda
Nasıl çıkarım bu labirentten
Arap saçı oldu düşüncelerim